Ook op het nieuwe album is het traditioneel armoedig gesteld met het songmateriaal en heeft de band een hele rij grote namen nodig om de plaat enig aanzien te geven. De dames krijgen hulp van Lemmy Kilmister, Tony Iommi, Ronnie James Dio, Neil Murray, Eddie Campbell en twee gasten van Twisted Sister, maar de belabberde songs worden hier echt niet beter door. De meeste nummers worden gezongen door de twee leden van het eerste uur: gitariste Kim McAuliffe en bassiste Enid Williams. Zij doen dat soms zo hemeltergend vals dat het bijna pijn doet aan de oortjes.
Gelukkig zijn aan het eind van het album twee lichtpuntjes te vinden. In ‘Don’t Talk To Me’ horen we Lemmy meezingen en de eerste bonustrack ‘I Spy’ wordt gered door het gitaarspel van riffgoeroe Tony Iommi en de machtige stembanden van Ronnie James Dio. De uitvoering van de band zelf die ook op het album staat blijft hier ver bij achter, maar is ook in de Girlschool versie veruit het beste nummer. Voor de rest is middelmatigheid troef en dient alleen nog vermeld te worden dat de Motörhead cover ‘Metropolis’ vakkundig de nek wordt omgedraaid.
Ik denk dat anno 2008 er niet heel veel mensen zitten te wachten op deze futloze, aan ideeënarmoede leidende hardrock. En daarbij zijn meisjes van bijna vijftig ook niet bepaald geloofwaardig meer. Misschien dat de band de volgende dertig jaar (die er ongetwijfeld komen gaat) maar onder naam Grannyschool verder moet gaan. En nu uit dat ding.
Axel Rudi Pell - Tales from the CrownWat kan persinformatie toch handig zijn. Axel Rudi Pell maakt het mij, met...
Josh Rouse - The Best of the Rykodisk Years Vooral in Amerika is Josh Rouse een gerenommeerde naam, zonder dat dit tot...