The Tall Ships opent met het melodieuze 'Oh My God'. De sound is gebaseerd op rock, maar kent tevens een poppy en futuristische inslag. Het nummer 'Ghosts' heeft dezelfde buitenaardse setting. Erg catchy en sfeervol. Ook de gitaarsolo mag er wezen. Dan doet de band even een stapje terug met het rustige en beetje saaie 'Playground'. Gelukkig komt er in 'Memory of Water' weer wat meer rock om de hoek kijken en verzorgt de drummer niet alledaagse ritme wisselingen. Maar zoals de hele plaat is het geheel behoorlijk soft. Dit komt met name door de zoete zanglijnen van John Mitchel.
'The Wind That Shakes The Barly' kent weer wat stevigere riffs en is met ruim acht minuten een van de langste tracks op de plaat. Rond de helft van deze track gaat de band ineens goed los en wordt er flink door gerockt. Ook 'Fahrenheit' en 'Lights' zijn goede tracks met wat klassieke rock riffs, orgelpartijen en gitaarsolo’s. Met name 'Lights' is heerlijk uptempo.
De band krijgt de stempel prog rock mee, maar de stempel prog pop was misschien beter op zijn plaats geweest. De basis ligt zeker in de richting van de rock, maar de overall sound is toch wel erg zoet en soft. De futuristische sfeer zet de band daarentegen erg goed neer. Prima plaatje, zeker voor de vijftig plusser die het echte werk niet meer aan kan. Wil je echte stevige (prog) rock, dan kun je deze plaat beter overslaan.
Wixley - Signing in William Wixley maakt muziek die ze zelf omschrijven als een mix tussen...
Axel Rudi Pell - Tales from the Crown Wat kan persinformatie toch handig zijn. Axel Rudi Pell maakt het mij, met...