RECENSIE: The Rapture - Tapes

The Rapture – Tapes
recensie cijfer 2008-11-16 Als dj-set is dit mixalbum van The Rapture eerlijk gezegd niet echt bijster enerverend en overtuigend. Maar laat dat u er niet van weerhouden Tapes toch eens te proberen. Tapes geeft immers wel een leuk overzicht van de brede waaier aan invloeden die de muziek van The Rapture voedt. Geen knallend feest met indie-floorfillers als en in het verlengde van klasbakken ‘House Of Jealous Lovers’ en ‘Out Of The Races And Onto The Tracks’ dus, maar wel een overwegend relaxte, beslist smaakvolle en soms zelfs verrassende verzamelaar met oude funk en disco, hedendaagse house en een vleugje hiphop.

In bijna vijf kwartier laat het New Yorkse viertal 22 van hun favoriete tracks van de afgelopen vier decennia de revue passeren. Na de funky en rauwe spraakwaterval ‘Daytona 500’ van Ghostface Killah funkt een en ander lekker door met ‘The Word’ van Junkyard Band en het onweerstaanbare ‘Holy Ghost’ van de legendarische soulband The Bar-Kays. Voor wat fijne discomomenten zorgen vervolgens tracks van onder meer Vaughan Mason & Crew en Martin Circus. Thomas Bangalter (u weet wel, van Daft Punk), Kiloo, Cajmere en Armand Van Helden geven een en ander vervolgens een meer hedendaags housegevoel.

Met onder andere Syclops’ ‘Where’s Jason’s K’, DJ Mujava’s ‘Township Funk’ en Donk Boys’ ‘Cpstyre’ komen we aan bij het wat meer ‘progressieve’ gedeelte van Tapes. En The Rapture wuift ons tenslotte uit met Paul Johnson’s grote hit ‘Get Get Down’, Kid Crème’s fijne ‘Austin’s Groove’, de Richie Havens klassieker ‘Going Back To My Roots’ en het spacy disco-anthem ‘Afro Arps And Minimoogs’ van Galaxy 2 Galaxy.

Nogmaals, Tapes is geen mixalbum dat je bruut van je sokken zal blazen qua energie. Maar een slechte luistertrip is het ook zeker niet. De jongste indie-kids zullen dankzij Tapes op allerlei nieuwe muzikale sporen gezet kunnen worden. En ook voor de meer doorgewinterde muziekliefhebber valt er, mede dankzij de aanwezigheid van enkele fijne obscuriteiten, ook best wat te genieten en te ontdekken. Ondergetekende gaat naar aanleiding van het aanstekelijke en ook wel wat bizarre ‘I’m An Indian Too’ in ieder geval even op zoek naar meer werk van Don Armando’s Second Avenue Rumba Band.
Recensent:Cyrille Bloemers Artiest:The Rapture Label:!K7 Records
Apehanger – Apehanger

Apehanger - ApehangerHet uit Roelofarendsveen afkomstige Apehanger maakt naar eigen zeggen...

Puppetmastaz – the Takeover

Puppetmastaz - The Takeover Er is weer een tegenhanger van de huidige generatie opscheppende hiphoppers....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT