Erja Lyytinen - Grip of the Blues Recensie op Podiuminfo

2008-12-06 De Finse Erja Lyytinen is een bijzonder frisse en goed ogende verschijning in de blueswereld. Ze had al drie cd’s op haar naam staan, voordat ze in 2005 haar doorbraak beleefde met het Pilgrimage-project met Aynsley Lister en Ian Parker. Hieruit kwam ook de Bluescaravan 2006 DVD uit voort. Als opvolger van de cd Dreamland Blues, is nu het album Grip Of The Blues op Ruf Records verschenen.

Erja is eveneens een energieke podiumverschijning, die live-on-stage bijzonder overtuigend kan zingen en ook op gitaar haar mannetje prima staat. En met dat gegeven in het achterhoofd, is de eerste indruk van dit album dan ook tegenvallend en beslist niet erg hoopgevend. Ze wordt op haar nieuwe album bijgestaan door Lito Kautto op bas, Rami Eskelinen op drums, Harri Taittonen op Hammond en Fender Rhodes en Davide Floreno op slaggitaar. Laatstgenoemde is overigens ook de producer van Grip Of The Blues.

De cd opent in elk geval wel verrassend sterk met het instrumentale ‘Broadcast’, dat een lekker Southern Rock sfeertje heeft. ‘Everything’s Fine’ is een stevige blues/rocker en ‘Grip Of The Blues’ een mooie ballad. Tony Joe White’s ‘Steamy Windows’ krijgt ook een lekkere uitvoering, maar vervolgens lijkt het wel of ze haar kruit een beetje verschoten heeft. We krijgen een reeks pop-achtige nummers voorgeschoteld waarbij net iets teveel van het WahWah-pedaal gebruik wordt gemaakt en een soms wel erg storende en schelle slide-gitaar, die gebruikt wordt om de matige en vlakke monotone zangpartijen te accentueren.

Tegen het eind van het album herstelt Erja zich enigszins met een leuke uitvoering van de traditional ‘Rollin’ and Tumblin’’ en het ingetogen ‘Wanna Get Closer’, maar het afsluitende ‘Dissatisfaction’ had van mij achterwege gerust mogen blijven. Het charmante Finse accent van de dame, dat het eerdere werk kenmerkte is voor een belangrijk deel verdwenen en dat vind ik jammer, want dat gaf juist een beetje extra cachet aan haar sound. Waar ik zelfs me op een gegeven moment aan stoor is haar uitspraak van woorden, die eindigen op ‘ion’. Uitgerekend in het laatste nummer van dit album lijkt het of ze al deze woorden die ze kent in een en hetzelfde nummer gepropt heeft: dissatisfaction, action, traction, distraction, education, medication etc.

Grip Of The Blues is bij lange na niet haar sterkste album. Er staan een aantal alleraardigste en toegankelijke nummers op, maar helaas ook enkele missers, die ik bij het beluisteren zonder enige moeite oversla.
Matig!

Recensent:Bert Reinders Artiest:Erja Lyytinen Label:Ruf Records