2008-12-04
Na drie studio cd's en meer dan 700 gigs in tien jaar tijd, vond de Franse band Jesus Volt de tijd rijp om hun podiumervaring te gaan verzilveren met een livealbum. De titel van dit live-album is veelzeggend: Hallelujah Motherfuckers!De cd is een registratie van het concert dat de band gaf in de Estrado in Harderwijk in maart van dit jaar (2008). De eerste draaibeurt viel behoorlijk rauw op mijn dak. Hallelujah zeg, wat een donkere sfeer hangt er in die plaat! Het duurde dan ook even voordat ik 'm nog een keer draaide, want dit is zeker geen cd die je zo maar even voor de gezelligheid opzet. Persoonlijk heb ik niets tegen op muziek met een sterke sfeer, maar een beetje meer variatie in de gevoelstemperatuur van de liedjes zou nog niet zo gek zijn. En als achtergrond-cd is ie niet geschikt, daarvoor is de muziek veel te druk en veel te dwingend. Alle zeilen moeten dus bij om aan de muziek te kunnen wennen. Interessant dus!
Dan de cd maar eens benaderen als luisterplaat. Koptelefoon op om in de muziek te kruipen en daar ontdek je als luisteraar al veel meer van de kwaliteit van de songs. Het is opvallend hoe 'tight' het kwartet samenspeelt; die tien jaar live-ervaring hoor je dan ook meteen terug in de strakke uitvoeringen van de liedjes. De kwaliteit van de opnames is hoog, de productie is lekker vet afgewerkt en overal in de mix is wel iets aparts te horen. Veel sampletjes en een uitgebreid effectenpalet zijn een vast onderdeel van de muziek van deze band. Ze komen daar ook goed mee weg want het past prima bij de cross-over van stijlen die Jesus Volt op je afvuurt. Donkere blues wordt gecombineerd met stevige rock met hier en daar een funky topping. Ook ingetogen werk wordt niet geschuwd, maar de donkere sfeer blijft van de liedjes afdruipen.
Gitarist 'El Tao' is een man met vele gitaargezichten die met zijn verschillende stijlen en mooie tone(s) de grootste steunpilaar is van de band. Ondersteund door 'Magic Doudous' op drums/sampler en 'Mr O' op basgitaar, leggen ze een stevig tapijt neer voor zanger/harpist 'Lord Tracy'. Met een rauwe bluesrock stem sleept hij zijn publiek mee in de songs. Van de twaalf nummers op deze cd zijn er tien van de band zelf en twee interpretaties van bekende songs. Covers kun je ze namelijk in de verste verte niet noemen. Op geheel eigen wijze worden 'Mannish Boy' en 'John the Revelator' door de band verbouwd tot Jesus Volt-originals. Puik gedaan!
Dit is geen cd voor watjes, zoveel is duidelijk. De intensiteit van de muziek is hoog, evenals het originaliteitsgehalte. Prima cross-over. Maar hoewel er veel dynamische variatie zit in de liedjes, blijf ik die variatie missen in de sfeer. Alles is zwaar. Nou is het niet perse nodig om meteen vrolijk te worden van elke plaat die je opzet, maar deze schijf zuigt je toch behoorlijk mee in donkere atmosferen. En waarschijnlijk is dat ook een beetje de bedoeling van de liedjes op deze cd, dus dan kun je eigenlijk alleen maar afsluiten met de conclusie: Da's dan goed gelukt!
Eerdere recensies van Jesus Volt:
08-11-2006: In-Stereo.
Funeral For A Friend - Memory and HumanityOoit een van de trendsetters in het emocore genre, is Funeral For A Friend...
Erja Lyytinen - Grip of the Blues De Finse Erja Lyytinen is een bijzonder frisse en goed ogende verschijning...