2008-11-26
Dion diMucci is er één van het slag volk dat al een tijdje meedraait in de wereld van de rock & roll. Eind jaren ’50, begin jaren ’60 had hij samen met The Belmonts enkele hits zoals ‘Runaround Sue’ en ‘Ruby Baby’, sinds eind jaren ’60 verdween hij echter meer uit de schijnwerpers en weet nu een aanzienlijk deel van de muziekluisteraars niet meer wie Dion deMucci eigenlijk is. Daarom heeft Dion iets heel orgineels verzonnen om zichzelf weer terug te plaatsen in de spotlights: de afgelopen twintig jaar geeft hij cd’s uit met nummers van grote rock & roll sterren, die ooit samen met hem iets hebben gedaan en speelt hij daarnaast zijn eigen nummers opnieuw in. Heroes... is een voorbeeld van het eerste originele dat Dion uithaalt. Een cd gevuld met klassiekers als ‘I Walk the Line’ van Cash, ‘Dream Baby’ van Orbison, ‘Summertime Blues’ van Cochran en vele anderen. Vervlogen klassiekers uit de ‘50s en ‘60s van bekende sterren op hun hoogtepunt. Dion heeft er alles aan gedaan om de cd goed te laten klinken en dat doet het dan ook. Geen enkel probleem met de geluidskwaliteit, geen echte enorme fouten, geen problemen met het rustig opzetten van de cd om de muziek van toen weer eens goed te beluisteren.
Wat wel een probleem is, en dat kan niet groot genoeg benadrukt worden, is dat Dion niet zijn eigen nummers speelt, maar die van andere artiesten die voor mijn gevoel toch net een tandje hoger speelden dan de begenadigde zanger Dion. Hoe dan ook, dit gegeven zou nog niet zo erg zijn als Dion gepaste terughoudendheid zou hebben met het betrekken van zichzelf bij de cd. Helaas doet hij dit niet: Op elk van de 8 pagina’s uit het cd-boekje van deze cd zien we de bijna 70-er poserend alsof hij een jonge tienergod is. Ook zien we bij het bekijken van de bijgeleverde DVD hoe hij, zonder echt veel informatie over de desbetreffende artiest te geven, zichzelf betrekt bij figuren als Elvis, Johnny Cash en vele anderen. Een zekere kotsreflex komt op een zeker moment dan, hoe goed de muziek dan ook mag wezen, wel bij mij op.
Toch zou het lelijk zijn deze cd af te stempelen als alleen maar een stuk arrogantie van de maker. Dion klinkt nog steeds goed, ondanks zijn leeftijd, ondanks zijn drugs- en drankverleden, ondanks de “ondergang” van zijn carrière na de grote hits. Ook is de songkeuze prima: de cd loopt lekker door en laat je achter met een goed gevoel in een rock & rollsfeer. Kwaliteit maakt hier hoogmoedigheid goed.
Menahan Street Band - Make the Road by Walking Make the Road by Walking is de eerste cd van de Menahan Street Band ....
Various - Born to the Breed - A Tribute to Judy Collins Tribute albums zijn een fenomeen op zich. Meestal gelauwerde artiesten...