2008-12-01
De crew van een ruimtestation op Mars heeft niet alleen te maken met technische mankementen, maar ook met depressies en gekmakende hallucinaties ten gevolge van hun geïsoleerde staat van zijn. En dan staat Kerstmis ook nog eens voor de deur. Is er dan helemaal niets of niemand op die godverlaten planeet die dit feest tot een echt feest kan maken of toch minstens voor een beetje hoop en verlichting kan zorgen? De door Wayne Coyne, frontman van The Flaming Lips, geregisseerde speelfilm Christmas On Mars is, na zeven jaar sleutelen, eindelijk af en verkrijgbaar in een uitstekend verzorgde uitgave. Met een (door Coyne zelf vertolkte) stoïcijns zwijgende alien in een kerstmanpak, hallucinaties over marcherende vrouwelijke genitaliën, tal van existentialistische mijmeringen van de personages, huis-, tuin- en keuken knip- en plak effecten, een cast grotendeels bestaande uit de bandleden zelf en hun vrienden en familieleden in plaats van ‘echte’ acteurs, luide sound effects en haast volledig geschoten in zwart-wit is dit niet uw gemiddelde blockbuster (kerst)film. Maar als u wel eens zin heeft in een totaal andere filmervaring en vooral als u altijd al gecharmeerd was van het wat weirde universum van The Flaming Lips, dan is Christmas On Mars best een charmant document om straks onder de boom aan te treffen. Maar pas op!; enorm extravagant is de film zeker niet, eerder ingetogen en sober. Niets mis mee, maar bij The Flaming Lips verwachten sommigen dat misschien niet.
Van een echt meeslepend verhaal is niet echt sprake. Coyne neemt vooral de tijd om op schetsmatige wijze de sfeer in en om het ruimtestation en de gemoedstoestand van de personages neer te zetten. Het gegeven van de (magische) kracht die zelfs in de meest erbarmelijke omstandigheden voor wat lichtpuntjes weet te zorgen, is zelfs zo plat als een dubbeltje. Maar Christmas On Mars zal voor de actievere kijker toch ook een grotere gelaagdheid prijsgeven. En na een wat twijfelachtig begin is een en ander toch ook beslist sfeervol en mooi in beeld gebracht; alsof Anton Corbijn en Ed Wood een kruising tussen David Lynch’s Eraserhead en Stanley Kubrick’s 2001: A Space Odyssey doorspekt met wat body horror zoals we dat kennen van David Cronenberg hebben gemaakt.
De door The Flaming Lips verzorgde score krijgt u er bij de speciale editie overigens als bonus cd bij. Het gaat hier niet om echte liedjes, maar wel om uiterst bezwerende instrumentale soundscapes met klinkende titels als ‘The Gleaming Armament Of Marching Genitalia’ en ‘Suicide And Extraordinary Mistakes’. De op de dvd als extra’s aanwezige interviews en de door Coyne geschreven liner notes zijn ook de moeite waard want opvallend persoonlijk en inzichtelijk met betrekking tot deze psychedelische sci-fi hippie kerstfilm die hoe dan ook een tijdje zal blijven nasuizen.
The International Noise Conspiracy - The Cross of my CallingMet hun derde langspeler Armed Love (2004) leverde de Zweedse band The...
Rowwen Heze - Saus April dit jaar werd de Limburgzaal van het Parkstad Limburg Theater in...