2008-12-15
King Crimson gaat al een hele tijd mee. De band wordt in 1969 opgericht door Robert Fripp en Michael Giles en debuteert in datzelfde jaar met In The Court Of King Crimson, een plaat die misschien wel bekender is om z’n hoes dan om de muziek die erop staat. In de jaren ’70 ondergaat de band verschillende line-up wisselingen en al snel is Fripp het enige overgebleven originele bandlid. In 1974 neemt de band voor onbepaalde tijd pauze om uiteindelijk pas in 1981 weer op te gaan treden. Ook tussen 1984 en 1994 en tussen 1998 en 2000 bestaat King Crimson niet. In 2003 verschijnt het voorlopig laatste album van de band, getiteld The Power To Believe. Naar aanleiding van deze release wordt er uitgebreid getoerd door Amerika, Europa en Japan. Eén van de Japanse concerten wordt gefilmd en het resultaat hiervan verschijnt op de DVD EleKtriK. Omdat de Japanse fans ook een cd willen, verschijnt er ook een cd-versie van EleKtriK, zij het alleen in Japan. Nu is deze cd echter via ‘The King Crimson Collerctors’ Club’ ook in de rest van de wereld verschenen.
EleKtriK werd opgenomen tijdens de tournee bij The Power To Believe en dus is een groot deel van de tracks op deze live-cd afkomstig van dat album. Ook van de twee EP’s die aan het album voorafgingen, Level Five en Happy With What You Have To Be Happy With, komen wat nummers voorbij en daarnaast bevat EleKtriK twee songs van The ConstruKction of Light en één van Thrak. Dit zijn de twee albums direct voor The Power To Believe en EleKtriK bevat dus alleen werk van na 1994.
Het album opent met de zeer toepasselijk getitelde track ‘Introductory Soundscape’ en hierna volgt het zeer korte ‘The Power To Believe I: (A Capella). De derde track is ‘Level Five’, een technisch zeer goed uitgevoerd, instrumentaal progrocknummer. De uitvoering is zo strak dat je even gaat twijfelen of het wel echt live is. Het nummer mist echter een beetje een ziel. ‘ProzaKc Blues’ is inderdaad een bluesnummer, maar dan wel op de King Crimson manier. Ook ‘Happy With What You Have To Be Happy With’ is vrij bluesy. ‘The Power To believe II: (Power Circle) is echter weer vrij ambient. Hieraan kun je duidelijk horen welke invloed de samenwerking met Brian Eno op Fripp heeft gehad. ‘Dangerous Curves’ is dan weer een vrij percussief progrocknummer dat via wat harde gitaren overloopt in ‘Lark’s Tongues In Aspic: Part IV’, het hoogtepunt van het album. Dit is echt progrock van het hoogste niveau, technisch erg goed en bovendien een goed nummer.
Een ander hoogtepunt van EleKtriK is ‘One Time’, de oudste track die op het album te vinden is. Deze song doet wel wat denken aan het rustigere werk van Motorpsycho uit de tijd rond Trust Us. Van de weinige vocale nummers op EleKtriK is dit het enige waar Adrian Belew echt mooi zingt.
EleKtriK is uiteraard een must have voor de King Crimson fans en ook andere liefhebbers van de betere progrock zullen zeer tevreden zijn met dit album. Voor sommigen is het geheel misschien iets te netjes. Technisch gezien is het allemaal perfect, maar sommige nummers hadden wel wat meer bezieling kunnen gebruiken.
Various - Filles Fragiles #2Journalist Guuz Hoogaerts breekt met Filles Fragiles #2 wederom een lans...
Alice Russell - Pot of Gold “One of the UK’s hottest singers”, staat er te lezen in de begeleidende bio...