Het album opent met de licht jazzy titeltrack ‘Say it’, en dat is een gouden zet. Het liedje heeft een refrein waar Room Eleven apetrots op zou zijn, en het nestelt zich dan ook gelijk fijntjes onder je hersenpan. Om de schijn weg te nemen dat dit een toevalstreffer was is het daaropvolgende ‘And I’ zo mogelijk nog sterker. De band toont met deze slepende song gelijk aan dat ze niet alleen maar voor de lichte jazz kant gaat, maar ook iets steviger durft uit te vallen. En zo bevat het album nog een aantal liedjes die het tot flinke hits moeten kunnen schoppen. Naast de eerdergenoemde songs zijn o.a. ‘So and so’ en ‘Ginger’ hier prachtige voorbeelden van.
Of de band nou moet swingen of juist ingetogen moet spelen, de band kan erg goed uit de voeten met het materiaal. En Assunta zelf heeft een erg aangename stem die op een subtiele manier behoorlijk veelzijdig is en zich perfect aanpast aan de sfeer van de liedjes. Haar stem deed me in eerste instantie heel eventjes denken aan die van Lize Accoe, van het helaas ter ziele gegane De La Vega (ook Belgisch trouwens). Op de uptempo jazzy momenten doet de band ook denken aan ons eigen Room Eleven.
Wat Room Eleven is gelukt in Nederland, moet Assunta Mano ook zeker lukken in België: doorbreken. Aan het songmateriaal zal het in ieder geval niet liggen.
Neil Young - Sugar Mountain - Live at Canterbury House Sugar Mountain – Live At Canterbury House 1968 is Volume 00 van de...
Tommie Sunshine - Relax, This won't Hurt Van mixalbums moet je houden. De één kan genieten van een goede remix, de...