2008-12-23
Soms krijg je cd’s ter oren die een ware openbaring zijn. De een maakt indruk door bloedmooie muziek en dito teksten, de ander vanwege baanbrekende arrangementen en instrumentgebruik. An Anthology van The Undertones was een openbaring omdat je er zoveel hedendaagse bands in terug hoort. De Ierse punk/ new waveband debuteerde namelijk al in 1978, zo ongeveer gelijktijdig met die andere band uit Ierland, U2. Helaas voor The Undertones heeft de populariteit van U2 bijna mythische proporties aangenomen, waardoor de band met terugwerkende kracht een schaduw werpt over die andere pioniers. Aan de andere kant, met een hit als ‘Teenage Kicks’ op zak, hoef je als band absoluut niet te klagen over aandacht. De cd is een fraai verpakt product dat een uitstekend overzicht vormt van de carrière van The Undertones. Er staan maar liefst 29 nummers op, en nog eens 27 b-kantjes, demo’s en live registraties op de bonus cd. Ondanks dat de band in 1978 debuteerde hebben de meeste nummers nog niets aan kracht en frisheid in geboet. Hooguit aan de productiekwaliteit kun je merken dat het niet gisteren is opgenomen. ‘Jimmy Jimmy’, het eerste nummer, is daar een uitstekend voorbeeld van, maar ‘You’ve got my number’ maakt duidelijk hoe groot de invloed van de band is geweest. Het had zomaar van de Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand, The Bravery of een andere hedendaagse band kunnen zijn. Sterker nog, als The Undertones had vandaag als single zouden uitbrengen, zou het een gegarandeerde hit zijn in het alternatieve circuit.
‘Teenage Kicks’ staat er natuurlijk ook op, een andere evergreen. De band heeft echter ook zijn horizon verbreed. Luister bijvoorbeeld naar ‘The Love Parade’ dat sterk leunt op een orgeltje en eighties keyboards, maar nimmer gedateerd overkomt. ‘Julie Ocean’ en ‘Beautiful Friend zijn andere voorbeeld. Opvallend daarbij is ook de instrumentbeheersing van de heren, vooral in de punkscene niet altijd een gegeven. Over het geheel genomen ligt de nadruk echter op eenvoudige doch aanstekelijke punkrock nummers. En om die reden is 29 nummers net iets teveel van het goede. Desalniettemin een echte aanrader voor liefhebbers van de hedendaagse beeldbepalende bandjes die zin hebben in een muzikale geschiedenisles.
Eerdere recensies van The Undertones:
- 16-11-2007: Dig yourself Deep.
Justice (F) - A Cross the UniverseXavier de Rosnay en Gaspard Augé, de straalmotoren achter Franse dance-act...
Dog Called Phenix - Someone's Gonna Love Me Nederlandse producties zijn allang niet meer wat ze geweest zijn en dan wel...