2009-01-10
Als er één band is die een prijs voor moed en doorzettingsvermogen verdient is het wel Sepultura. Nadat in 1997 frontman Max Cavalera met slaande deuren uit de band stapte, volgde zijn broer Igor tien jaar later zijn voorbeeld en verliet ook de door de broers opgerichte band, zodat nu de band zijn totale aorta kwijt is. Dat de rest van de band er toch nog steeds heil in ziet onder de naam Sepultura door te gaan vereist een leeuwenhart. Van de originele eerste bezetting resteert alleen nog bassist Paulo Jr. Weliswaar zit gitarist Andreas Kisser al vanaf het tweede album in de band, toch blijft Sepultura zonder de broers Cavalera een vreemde gewaarwording. Als vervolgens de broertjes onder de naam Cavalera Conspiracy een vlammend album opnemen en Max’ band Soulfly een bijzonder sterke plaat uitbrengt lijkt het voor Sepultura al bij voorbaat een verloren wedstrijd.Dat het de Brazilianen toch is gelukt met A-Lex een krachtig klinkend en sterk album op te nemen is iets wat niemand meer had verwacht. Het elfde album van de heren laat weliswaar niet heel veel nieuws horen en borduurt muzikaal voort op zijn sterke voorganger Dante XXI, toch is het de moeite meer dan waard. Ook is ditmaal voor een concept gekozen en dat werkt blijkbaar inspirerend genoeg. A-Lex is tekstueel namelijk gebaseerd op de film A Clockwork Orange .
De band klinkt met nieuwe drummer Jean Dollabella hecht genoeg om de thrashmetal van de heren strak uit de speakers te laten knallen. Er zijn net zoals op de voorganger wat epische elementen gebruik en verder zijn in ‘Filthy Rot, zoals we van Sepultura gewend zijn, wat tribal stukjes verwerkt. Sterkste nummers zijn ‘We’ve Lost You’, wat als een echt Sepultura nummer klinkt met fraaie gitaarsolo’s van Andreas Kisser, en vette thrash nummers als ‘Forceful Behaviour’ en ‘Strike’. Bijzonder geslaagd is: ‘Sadistic Values‘ met een in het begin rustig zingende Derrick Green waarna het nummer vervolgens overgaat in een waar deathmetal achtig hoogtepunt. Prachtig! Natuurlijk zijn er wel een paar nummers die niet echt blijven hangen en het absolute dieptepunt is het instrumentale ‘Ludwig Van’ dat gebaseerd is op de negende symfonie van Beethoven. Dit nummer is echter een onderdeel van de verhaallijn, waarbij de hoofdpersoon erg van Beethoven houdt. Ondanks dit missertje zijn de goede songs in de meerderheid.
Sepultura heeft ondanks de scepsis toch een verrassend goede plaat afgeleverd, al blijft het gevoel knagen dat er eigenlijk een reünie zou moeten komen in de droomsamenstelling. Zover is het nog niet, maar hebben we in korte tijd toch drie sterke albums te pakken. Dus eigenlijk valt er niets te klagen.
Kreator - Hordes of ChaosDe heren van Kreator behoeven eigenlijk geen introductie, maar voor de...
Panic! At The Disco - ... Live in Chicago Hoewel de carrière van Panic At The Disco nog vrij pril is zijn ze niet...