2009-01-08
Anderhalf jaar geleden debuteerden The Rifles met het uitstekende No Love Lost, een album vol sprankelende indierock. Songs als ‘She’s Got Standards’, ‘Local Boy’ en ‘Peace And Quiet’ hadden eigenlijk instant klassiekers moeten worden, maar op één of andere manier is de band niet echt doorgebroken. Of de doorbraak er met Great Escape wel gaat komen is zeer de vraag. De band trekt de lijn van No Love Lost door maar de songs zijn over het algemeen net één tandje minder. Opener ‘Science In Violence’, de titeltrack en ‘Fall To Sorrow’ zijn erg goede nummers en ook de rest van het songmateriaal is dik in orde, maar het niveau van de drie hierboven genoemde songs van het debuut wordt net niet gehaald. Verder is de band onder invloed van producer Jan ‘Stan’ Kybert (Paul Weller, Oasis, Björk) naar eigen zeggen volwassener geworden. Dit uit zich echter vooral in een wat vlakkere, minder sprankelende productie waardoor de band wat minder enthousiast overkomt. Hiermee gaat helaas ook een deel van de urgentie verloren. Ook het ‘Strawberry Fields’ intro en de strijkers in de afsluiter ‘For The Meantime’ zijn waarschijnlijk een uitvloeisel van deze nieuwe volwassenheid. Helaas levert het de minste song van het hele album op.
Great Escape is een goed album met een aantal voortreffelijke songs. Helaas is het allemaal net iets minder dan op No Love Lost, maar het kwaliteitsverschil met het debuut is stukken kleiner dan bij de tweede albums van bands als Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en The Pigeon Detectives.
Sky Larkin - The Golden Spike Sky Larkin is een trio uit Leeds onder aanvoering van zangeres Katie...
Saxon - Into the Labyrinth Het Engelse Saxon is altijd een beetje het stiefkindje van de New Wave Of...