2009-01-08
2008 was het jaar van de singer-songwriters. Je moest je best doen om niet platgegooid te worden met Laura Marling, Kate Nash en Nina Kinert. Voornamelijk jonge vrouwen die hun liedjes vullen met zoetsappige teksten die impliceren dat de dames de wijsheid in pacht hebben dus. Andrew Bird, voor de verandering eens een man, maakt al jarenlang eveneens van die (voor velen) prettige luistermuziek en komt anno 2009 met een nieuw album: Noble Beast.Wie Andrew Bird al langer luistert weet dat de man garant staat voor kwaliteit. Een typisch voorbeeld van “je hoeft er niet van te houden, maar het klinkt wel lekker”. Ook Noble Beast is weer zo’n plaat die heerlijk wegluistert van begin tot eind. Zo valt ‘Oh No’ na één keer luisteren al goed mee te fluiten en droom je tijdens ‘Effigy’ lekker weg. Het lijkt een pre te zijn bij singer-songwriters om elk nummer een zo moeilijk mogelijke naam te geven, waarvan niemand eigenlijk weet wat het betekent. Ach, zo leer je in ieder geval dat ‘Nomenclature’ een verzamelnaam is voor verschillende wetenschapsvormen.
Het nare met singer-songwriters is dat het allemaal zo op elkaar lijkt. Alsof elke gek met een gitaar, viool of ander instrument liedjes kan maken. Andrew Bird ontspringt deze dans gelukkig en tilt het genre naar een hoger niveau. Toch is het de ervaring hetgeen wat de Amerikaan, en daarmee ook Noble Beast, redt. De nummers blijven hangen, maar vernieuwing blijft uit, wat het niet meer dan een goede plaat maakt. De luxe editie van het album heeft maar liefst negen extra tracks, allen instrumentaal. Wat ondergetekende betreft kan je voor originaliteit beter een plaat van Boudewijn de Groot opzetten, of wachten tot de eerste hype van 2009 zich aanbiedt.
The Eternal - KartinkaAustralië is niet direct het eerste land waar je aan denkt bij gothic metal....
The Secret Machines - Secret Machines Na hun lovend ontvangen albums Now Here is Nowhere en Ten Silver Drops...