Zoals het een power metal band betaamt, opent de plaat met orgel en bombastisch drumwerk. Al snel heeft de band de smaak te pakken en wordt er in hoog tempo door geramd. De stem van Steene past in het plaatje en heeft wat weg van Bruce Dickinson. Ook de titel van de openingstrack ligt in de lijn der verwachtingen. ‘The Beast From The Blackness’. Vette track, geen verassingen. De volgende track is ‘Kill For Metal’ en wordt in het persbericht aangekondigd als soon-to-be classic. Volkomen larie natuurlijk, het ligt er allemaal veel te dik bovenop en het is slechts een imitatie van de helden van Manowar.
Na een sterke titeltrack, slaat de band vervolgens de plank mis met een ballad-achtige track getiteld ‘The Battlefield’. Het nummer loopt niet lekker, de zang is matig en het geheel is het gewoon niet. Dit geldt eigenlijk voor alle wat tragere nummers op de plaat, zoals ook ‘Cover the Sun’ en ‘Doom Riders’.
Iron fire brengt met To The Grave een leuke metal plaat uit. Het is niet een opmerkelijke plaat, want de band heeft geen eigen geluid, er zijn geen verassingen en met name de tragere tracks zijn aan de matige kant. Aan de andere kant is het gewoon what you see is what you get. Alle ingrediënten voor een portie power metal zijn aanwezig: vette solo’s, bombastische drums en orgel en wat harde riffs.
Judith Owen - Mopping up Karma Judith Owen komt oorspronkelijk uit Wales, maar het was in de Verenigde...
Grave Digger - Ballads of a Hangman Wanneer je aan Duitsland en power metal denkt, schieten je gelijk de namen...