Dat is tegelijkertijd een voordeel, maar evenzeer een nadeel. Kwalitatief zijn de arrangementen namelijk ruimschoots in orde, maar sprankelend is anders. Je moet van goede huize komen om daar nog wat emotie in kwijt te kunnen. Gelukkig heeft Wright een prettige stem waardoor het titelnummers een goed gelukte aftrap is. Haar stijl is wat laidback en jammer genoeg is het tempo dat ook, waardoor het al snel wat gezapig klinkt. De gadateerd klinkende drums helpen daarbij ook niet echt.
Wanneer er een klein tandje bijgeschakeld, scheelt dat al snel een slok op de spreekwoordelijke borrel. ‘I’ve Forgotten You’ is daar een mooi voorbeeld van. Maar op een twaalf nummers tellende cd is dat maar een vrij magere score. In Noord Amerika is dit absoluut een no risk disc, maar daar val je hier niet mee op. Het zal Michelle Wright vast een zorg zijn, en dat geldt evenzeer voor ons.
HR - Wella1978, Washington DC. Paul ‘HR’ Hudson staat met de Bad Brains aan de wieg van...
Tommy Womack - There, I Said It! De in Nashville woonachtige Tommy Womack staat bekend als de lokale en...