2009-02-11
Grand Duchy zal bij weinigen een belletje doen rinkelen. Petits Fours is hun debuutplaat en het blijkt niemand minder dan Frank Black (ofwel Black Francis) te zijn, die onder de naam Grand Duchy samen met zijn vrouw Violet Clark een album uitbrengt. Frank Black is natuurlijk bekend als frontman van de legendarische band The Pixies. Toch zou je deze informatie eigenlijk achterwege moeten laten en frank en vrij moeten luisteren naar Grand Duchy, zonder te weten wie achter deze bandnaam schuilgaat. Want je gaat hoe dan ook anders luisteren naar Petits Fours vanaf het moment dat je weet wie Grand Duchy eigenlijk is. Tot het moment dat je daar achter komt, luister je naar een afwisselende, pretentieloze en soms wat rammelige indiepopplaat, die prima te verteren is. Als dan het besef doordringt dat Frank Black de eigenlijke man achter dit album is wordt Petits Fours een aardig album met muziek die Black ooit veel beter maakte.‘Come On Over To My House’ is een lekker rammelend begin, met een schreeuwende Frank Black, maar dit blijkt geen blauwdruk te zijn van wat gaat volgen. Wat gaat volgen is namelijk divers en niet bepaald consistent, maar dat verwachten we ook niet van Frank Black. Het is als of de grungerock van The Pixies wordt gecombineerd wordt met dromerige electropop. Het mooiste voorbeeld is ‘Black Suit’, waarin Black ongemeen vurig uit de hoek komt en waarbij de songsgedragen wordt door zware bas en drums, met als contrast Clark die met haar lieflijke stem voor de relativering zorgt. Violet Clark blijkt geen vocaal wonder te zijn, maar dat heeft ook juist wel zijn charme. De vergelijking met Pixies bassiste en zangeres Kim Deal, die ook nog frontvrouw van The Breeders was en nog altijd is, ligt dan natuurlijk voor de hand. Maar Clark heeft bij lange na niet de zeggingskracht die Deal had.
De op het eerste oor soms lieflijke liedjes (vooral door de zang van Clark) worden vaak opgeschrokken door wilde gitaarerupties en vocale uitbarstingen (die uiteraard op het conto van Black geschreven kunnen worden). Dit houdt het allemaal bijzonder spannend en maakt het album ook zeker genietbaar. ‘The Long Song’ (met ruim vijf minuten inderdaad de langste song op het album) is een bijzonder spannende song, die als hoogtepunt geldt van dit album. En ondanks dat Black zeker niet het niveau van The Pixies benadert is Petits Fours toch een hele aardige cd geworden. Wanneer dit het debuut was geweest van een band zonder de achtergrond van Grand Duchy waren er waarschijnlijk hele andere kritieken verschenen. Nu is het gewoon een redelijk album van een man die bewees dat ooit sprekender en beter te kunnen.
Hundred Year Flood - PoisonDe Amerikaanse band A Hundred Year Flood heeft het principe van een sfeer...
Dan Auerbach - Keep it Hid Dan Auerbach is een van de twee breinen achter The Black Keys. Meer...