2009-01-16
Yvo Sprey (gitaar en zang) en Vincente Pino (gitaar) ontmoeten elkaar in 2007 op het podium van de Amsterdamse concertzaal Winston en ze besluiten om samen muziek te gaan maken. Eerder door Sprey geschreven nummers worden van een arrangement voorzien en ook worden er nieuwe nummers gecomponeerd. Omdat ze de zolder van Sprey als werkruimte gebruiken noemen ze zichzelf Atico (ático is Spaans voor zolder). Het tweetal wordt uitgebreid tot een zeskoppige band door het aantrekken van Felix Hildebrand (bas), Marshall Curtly (drums), Mickey Smid (toetsen) en Maarten Vinkenoog (percussie) en in deze samenstelling wordt debuutalbum Supercity opgenomen. De muziek die Atico op het debuutalbum laat horen is nogal divers. Soms is het singer/songwriter, dan is het weer blues en soms rock. Hiernaast zijn de meeste nummers ook duidelijk beïnvloed door Mexicaanse muziek. Een naam die tijdens het beluisteren vaak boven komt is die van Calexico. In tegenstelling tot deze Amerikanen gebruikt Atico echter geen blazers, dus echte mariachi horen we op Supercity niet. Toch klinkt de muziek vaak onmiskenbaar Mexicaans, luister bijvoorbeeld maar eens naar tracks als ‘Isidoro’, ‘El Rey’, ‘Weddingcrasher’ en ‘Blue Andaluz’. Het laatstgenoemde nummer heeft aan het eind overigens een heel sterke elektrische gitaarpartij. Ook ‘La Muerte Chiquita’ klinkt erg Mexicaans, maar dit is dan ook een cover van de Mexicaanse rockband Café Tacuba.
Naast ‘La Muerte Chiquita’ bevat Supercity nog een cover. ‘Quizas’ wordt in de credits aan Nat King Cole toegeschreven, maar even zoeken op internet leert dat het nummer werd geschreven door Osvaldo Farrés en Joe Davis en al in 1947 werd opgenomen door Jan Mazurus. Oorspronkelijk heet het overigens ‘Quizas, Quizas, Quizas’. Nat King Cole voerde het in 1958 uit en ook bijvoorbeeld Trini Lopez en Helmut Lotti namen er een versie van op. In 1949 werd het voor Doris Day vertaald tot ‘Perhaps, Perhaps, Perhaps’ en hiervan maakte Cake dan weer een cover. Atico maakt er een zeer rustig nummer van met wederom een Mexicaans aandoend geluid.
Niet alle tracks op Supercity klinken Mexicaans. ‘Damn Dog’ is een bluesnummer dat, afgezien van de betere geluidskwaliteit, klinkt alsof het door Alan Lomax zelf is opgenomen in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten. ‘Cyanide Jazz’ neigt naar zigeunermuziek en afsluiter ‘El Cuervo’ heeft een duidelijke reggae-invloed. Na dit nummer volgt een korte stilte met daarna nog een hidden track, maar deze voegt weinig toe.
Supercity is een prima debuutalbum. Af en toe lijkt het wel erg op Calexico, maar echt storend is dit ook weer niet. De beste track is ‘La Muerte Chiquita’, maar ook de meeste andere songs zijn dik in orde.
Danko Jones - B-SidesHet is algemeen bekend dat een band voor een album altijd meer liedjes...
Kyteman's Hiphop Orkest - The Hermit Sessions Kyteman is de podiumnaam van Colin Benders, een jonge veelbelovende...