Albumopener ‘The World’s Worse Anarchy’ zet wat dat betreft gelijk de toon. Gestut door een vette rockriff laat zanger/gitarist Pascal Molenaar horen dat hij een uitstekende rockzanger is en dat de band weet hoe een pakkende rocksong moet klinken. Dit niveau weet de band bijna het hele album lang vast te houden. Tuurlijk, het ene nummer is wat sterker dan het andere, maar op een uitglijder kun je de band niet betrappen op dit album.
Het is duidelijk dat de band veel heeft opgetreden, ook voor wat grotere publieksaantallen. Zo heeft de band o.a. geopend voor Intwine, Agua De Annique en Krezip, en mochten ze een nummertje spelen in Rob Stenders’ Eetvermaak. Het live gevoel spat af en toe van het schijfje af, en de band klinkt goed op elkaar ingespeeld. Gelukkig houdt de band ook de afwisseling op het album in de gaten. Zo heeft ‘Death Star’ (misschien wel het sterkste liedje van het album) een mooi dromerig intro dat doet denken aan een ingetogen stuk van Oceansize. En zo heeft de band ook een heuse powerballad op zak in de vorm van ‘Before I Forget’. Een ballad volgens het boekje, waarin Molenaar bewijst ook ingetogen te kunnen zingen.
Waar de band wel voor op moet passen is het gebruik van steenkolen Engels. Regelmatig komen er zinnen voorbij die grammaticaal simpelweg niet kloppen. Beetje flauw misschien om dat te noemen, maar het valt helaas wel in negatieve zin op. Verder is ’29 And Wasted To Tha Bone’ een prima visitekaartje voor Kinkobra. ‘Death Star’ en ‘Black Zero’ hebben ze alvast voorzien van een mooi verzorgde videoclip op YouTube. Zoals ik al schreef, de band weet ook hoe zij zich moet presenteren.
Lamb Of God - WrathHet is bij Lamb of God vanaf riff één duidelijk dat Metallica de grote...
Common - Universal Mind Control Common gaat al een tijdje mee in het rap wereldje en staat bekend als een...