Dit duo, Victor en Duende, zitten beide nog in hun tienerjaren. Maar ondanks hun jeugdige leeftijd komen ze authentieker over dan de meeste van hun oudere collegamuzikanten. Niks geen slechte bluesrock die in de verste verte nog niet doet denken aan het genre zoals we dat uit de vorige eeuw kennen. Gewoon gemeende liedjes die worden gespeeld met lef en een beetje gezonde arrogantie. Dat is gelijk het knappe aan de muziek van The Death Letters. Geen concessies en geen radiovriendelijk sausje eroverheen. En toch is het toegankelijk.
De muziek van The Death Letters is een mix van rock, blues en soms een beetje pop. Maar het zijn vooral de eerste twee genres die de boventoon voeren. Vooral het nummer ‘Fading Light’ is een mooi voorbeeld van blues rock. Een sterke gitaarriff met aan het einde een strakke solo. Maar het is niet altijd volumeknop vol open op dit album. De rustmomenten zijn aangenaam en zitten vaak precies op de goede plaats. Nummers als ‘The Mirror’ en ‘I Must Confess’ zijn aangename afwisselingen op deze toch voornamelijk up-tempo album
In 2009 gaan we nog veel horen van deze sensatie uit Dodrecht. Hopelijk zijn de festivalprogrammeurs er op tijd bij om deze band te boeken. Want dit is toch echt een band die een kans moet krijgen.
Eerdere recensies van The Death Letters:
- 13-07-2008: Play It Like You Mean It.
The Answer - Everyday DemonsWie de rockmuziek van ongeveer dertig jaar geleden een warm hart toedraagt...
Therapy? - Crooked Timber Therapy? uit Noord-Ierland bestaat dit jaar twintig jaar. Het nieuwe album...