Gelukkig heeft opvolger Everyday Demons niet te lijden onder haastwerk en blijkt een plaat te zijn die niet onderdoet voor zijn voorganger. Het album klinkt zelfs nog iets dynamischer dan Rise. Elf recht door zee bluesrocksongs worden gedragen door het gevarieerde gitaarspel van gitarist Paul Mahon en natuurlijk de rauwe stem van Comac Neeson die soms ook wel wat weg heeft van Ray Gillen; de te jong overleden zanger van het legendarische Badlands. De band trapt af met een drietal snelle en catchy rockers om met het mid-tempo ‘Cry Out’ en ‘Why‘d You Change’ wat gas terug te nemen. Het beste is echter tot het laatst bewaard; Het rustige ‘Comfort Zone’ is het onbetwiste hoogtepunt van het album. Het nummer heeft een prachtige Hook en wordt door Neeson fabelachtig mooi ingezongen. Het afsluitende ‘Evil Man’ valt op door het tegendraadse ritme en een mondharmonica solo. Tenslotte is ‘Tonight’ het vermelden waard doordat er verwijzingen naar Thin Lizzy in dit nummer zitten. Luister maar naar het gitaarwerk en het wordt direct duidelijk. Tekstueel zijn het de problemen in het dagelijks leven die een belangrijke inspiratiebron vormen en worden politieke onderwerpen slechts spaarzaam aangesneden.
Het tweede album van The Answer is niet verrassend maar klinkt verzorgd en volwassen en geeft je echt het idee weer in de jaren zeventig te staan. Gelukkig wel met een productie die in de tegenwoordige tijd past. Nu The Answer door een groot label is ingelijfd lijkt niets een doorbraak meer in de weg te staan. De band is momenteel te zien als voorprogramma van AC/DC (13 maart in Ahoy) en geeft daarnaast een concert op 14 maart in de Melkweg.
Stuurbaard Bakkebaard - L'AmourMisschien is het wat voorbarig om al in februari een album tot een van de...
Death Letters - The Death Letters Hoewel hun naam klinkt als een van de vele bandjes die afkomstig zijn uit...