Nou vooruit: Het vierde album van Stuurbaard Bakkebaard grooved en funkt regelmatig net zo heerlijk als Gotcha! ten tijde van Words and Music from da Lowlands (1991) en Gotcha! Gotcha! Gotcha! (1993) en klinkt tegelijkertijd even avontuurlijk en meeslepend als dEUS ten tijde van Worst Case Scenario (1994) en In A Bar, Under The Sea (1996). En hoewel ook referenties naar Krang, Soul Coughing, Tom Waits, Primus en zelfs Beastie Boys (‘Pimp My Funky Brain’) gemaakt kunnen worden, klinkt Stuurbaard Bakkebaard toch vooral heel erg eigen en eigenzinnig zonder in geforceerde moeilijkdoenerij te vervallen.
Dj en producer DNA (ex-Urban Dance Squad) is inmiddels volwaardig lid van Stuurbaard Bakkebaard en als kwartet klinkt de band energieker, dynamischer en voller dan ooit. Maar de sound is niet ineens gelikter of radiovriendelijker geworden. Sterker nog, de scratches, beats en samples die DNA aan de vuige rootsy rock van Timo van Veen, Marc Koppen en Onno Kortland toevoegt, maakt de geniale gekte alleen maar completer.
Het nummer ‘80’s’ is met zijn ironisch overdreven Britse accent en duur van ruim zes minuten misschien net iets te veel van het goede. Maar als daar overtuigende en verslavende tracks als het spetterende ‘Cuba’, het bizarre, subliem opgebouwde, ‘Deutsches K’, het bezwerende ‘White Daughter’, het prachtig wanhopige ‘Please’, het lekker weirde ‘L.T.R.’, het funky ‘Analia’, het meeslepende ‘Is Your Mama Gone?’ en de swingende afsluiter ‘Oehoe’ tegenover staan, dan is dat echt héél erg snel vergeven en vergeten.
Eerdere recensies van Stuurbaard Bakkebaard:
- 23-05-2005: Whistle Dixie.
William Elliott Whitmore - Animals in the Dark William Elliott Whitmore heeft het de afgelopen acht jaar onder George W....
The Answer - Everyday Demons Wie de rockmuziek van ongeveer dertig jaar geleden een warm hart toedraagt...