2009-02-10
De belevingswereld van Antony is er één, waarin niet gemakkelijk te verplaatsen is. Hij is een vrouw in een mannenlichaam, zonder echt een travestiet te zijn. Antony Hegarty is zijn volledige naam en The Johnsons zijn begeleidingsband. Het debuut dateert alweer uit 2000 en zag toen het levenslicht in de anonimiteit. Pas nadat Antony ontdekt werd door Lou Reed en zij samen gingen werken aan een project, geïnspireerd op Edgar Allen Poe, kreeg Antony meer bekendheid. In 2005 volgde de grote doorbraak met I Am A Bird Now. Ondermeer Joan Wasser (bekend van Joan As Policewoman), Rufus Wainwright en ook Devendra Banhart werkten mee aan het album, dat zowel een groot commercieel als artistiek succes werd.Het is die allesbepalende stem van Antony die de dramatiek laat voelen tot in de toppen van je tenen. Het is er de muziek niet naar om er gemiddeld over te oordelen. Of Antony is het genie dat klassieke en tijdloze (pop)muziek maakt die zelden zo door merg en been kan gaan. Ofwel Antony is een grote aansteller met zijn hemeltergende, geknepen en trillende zang. De waarheid lijkt niet in het midden te kunnen liggen. Uw recensent houdt het nog steeds op het genie Antony, maar wordt door The Crying Light niet meer helemaal overdonderd. Het drama was op I Am A Bird Now groter en de nummers sneden nog meer door je ziel heen. The Crying Light laat een wat meer berustende Antony horen. Ook was de piano toen duidelijker aanwezig en was de muziek explicieter dan dat deze op The Crying Light is. The Crying Light ontbeert in al zijn schoonheid soms ook zeggingskracht, door de vlakke en soms weinig sprekende muziek. De stem van Antony moet het hele album dragen en dat is op zich niet het probleem, alleen wordt het nog interessanter wanneer aan zijn trillende falset tegenwicht wordt geboden door meer spannende muziek dan op The Crying Light het geval is.
Ondanks dit gegeven blijft The Crying Light weer een wonderbaarlijk staaltje van tijdloze muziek die zich ergens op de grens van kamermuziek en popmuziek bevindt. Moeder Aarde is de voornaamste inspiratiebron geweest, getuige ook titels als ‘Another World’, ‘Dust And Water’ en ‘Daylight And The Sun’. Antony wordt daardoor een stuk minder zwaar op de hand en weet ook zijn perspectief te verbreden op The Crying Light. Er springt eigenlijk niet één song echt uit en het album is in zijn geheel weer een buitengewone luisterervaring. De stem van Antony heeft een dergelijke emotionele diepgang, die nauwelijks elders gehoord wordt. Het is daarbij soms nauwelijks popmuziek die Antony maakt, maar de muzikale invulling in combinatie met zijn falsetstem heeft vaak maar van alternatieve kamermuziek. Met The Crying Light zullen Antony And The Johnsons weinig nieuwe zieltjes gaan winnen, maar diegene die al overstag waren, zullen zeker niet teleurgesteld worden.
Omar Rodriguez-Lopez Group - Megaritual / Despair Omar Rodriguez Lopez , de befaamde gitarist en componist van Mars Volta,...
William Elliott Whitmore - Animals in the Dark William Elliott Whitmore heeft het de afgelopen acht jaar onder George W....