2009-03-05
Lily Allen scoorde in 2006 een wereldhit met het nummer ‘Smile’. Deze single stond op het debuutalbum Allright, Still. Op deze plaat werden zoete popdeuntjes gecombineerd met ska en soms was er een knipoog naar hiphop. De perfecte zomerplaat. Hoewel haar sound en voorkomen wat schattig aandoen, is ze verre van schattig. Ook op haar nieuwe plaat, en dat begint al met de titel It’s Not Me, It’s You, geeft ze menig man een flinke spreekwoordelijke trap in z’n ballen. De nieuwe plaat opent met ‘Everyone’s At It’. Lily gaat verder met waar ze bij Allright, Still gebleven was. Een popdeuntje en het voor haar sound zo tekenende verhalend zingen. De eerste single van de plaat is ‘The Fear’. Ook dit is een prima popsong. Natuurlijk worden de nummers, die veelal vrolijk klinken, voorzien van scherpe en kritische teksten. Dit is ook het geval bij ‘Not Fair’. Het klink als een onbezorgde country tune, maar luister die tekst maar eens goed.
Muzikaal wordt wel een iets andere weg in geslagen. De ska en reggae invloeden zijn zo goed als verdwenen. We horen hier alleen een héél klein beetje van terug in een gitaarrifje op het nummer ‘Him’. De zoete electro-pop-beats waar de top 40 al van uitpuilt, zet ook op deze plaat de toon. Dit is het grote minpunt van de plaat. Tracks als ‘22’ en ‘I Could Stay’ zijn leuke popliedjes, maar door de computersound ligt saaiheid en eentonigheid op de loer.
Het nummer ‘Back To The Start’ heeft een catchy refrein en maakt een goede kans om als volgende single te worden uitgebracht. Met een accordeon erbij wordt ‘Never Gonna Happen’ een lekkere hoempapa track. Echt gezellig wordt het echter niet, Lily is op deze track genadeloos hard. De titel zegt genoeg. Gelukkig kan het ook iets subtieler en positiever, dat horen we in ‘Who’d Have Known’. Een van de meest relaxte tracks op de plaat. Dit relaxte is ook terug te horen in de afsluiter. ‘He Wasn’t There’ heeft een heerlijk jazzy sound, dat door het gekraak authentiek moet aandoen. Misschien wel het beste nummer van de plaat.
Na een knaller van een debuut als Allright, Still is het altijd even afwachten wat de toekomst brengt. Met It’s Not Me, It’s You komt Lily Allen met een volwaardige vervolgplaat. Het klinkt allemaal wat volwassener en meer uitgebalanceerd. Het is daardoor echter minder vernieuwend en spannend. Desalniettemin een prima popplaat. Lily speelt op 7 mei in een uitverkochte Melkweg.
Underground Fly - AwakeningsProgressief is een raar woord. Letterlijk betekent het vooruitstrevend, maar...
Kylie Minogue - Boombox: The Remix Album 2000-2008 In 1988 brak de grootste Australische popdiva ooit door met ‘I Should Be So...