RECENSIE: Most Unpleasant Men - Nothing Moves Slower

Most Unpleasant Men – Nothing Moves Slower
recensie cijfer 2009-03-28 Het gonsde al een paar jaar in Utrecht en omstreken omtrent de mannen van Most Unpleasant Men. Zo zou de band een van de best bewaarde geheimen van Nederland zijn. Nu, na lang wachten, is hier dan het debuut van de heren op Cubicle Records. En met een toepasselijke titel: Nothing Moves Slower.

Het album opent met het intrigerende ‘Red Box’. Een traag liedje, en bovendien heel monotoon gezongen door frontman Joram Tornij. De raadselachtige tekst zorgt er echter voor dat je je aandacht erbij houdt. En net voordat de eentonigheid écht toe kan slaan is daar de samenzang met Lydia van Wever van Brown Feather Sparrow. Prachtig hoe het liedje laagje voor laagje is opgebouwd.

Als daarna het fraaie ‘Hospitality’ klinkt blijkt dat die gelaagdheid exemplarisch is voor het hele album. Ook hier wordt er namelijk heel subtiel laagje voor laagje gebouwd aan het liedje, om vervolgens in het refrein een totaal ander tempo aan te boren dat gedragen wordt door een vioolpartij. Je kunt veel zeggen, maar niet dat de mannen van Most Unpleasant Men niet vindingrijk zijn. En zo levert iedere luisterbeurt nieuwe ontdekkingen op. En daarmee ook nieuwe favorieten. ‘Sorry’ lijkt in eerste instantie bijvoorbeeld een wel erg kort-door-de-bocht electro stamper. Maar ook hier hoor je na een aantal luisterbeurten hoe subtiel de band het liedje eigenlijk heeft ingekleurd.

In de begeleidende biografie worden vergelijking getrokken met Eels, Sigur Ros en Talk Talk. Aan dit rijtje zou ik zeker ook ons eigen Coparck willen toevoegen. Niet geheel ontoevallig ook een band die het avontuur zoekt in haar liedjes, en deze opbouwt in vele lagen.

Een echt hoogtepunt van het album aanwijzen is moeilijk. ‘Like Boats’ (met daarin ook de titelzin) en ‘Something To Say’ zijn mooi melancholisch, maar ook ‘Fashion Store’ wordt mooier en mooier hoe vaker je deze hoort. Of wat dacht je van het alle kanten uit waaierende ‘Platform’? Keuze genoeg.

Kortom: Nothing Moves Slower staat vol met indrukwekkend mooie liedjes, en maakt reuze nieuwsgierig naar de liveshows van dit vijftal. Met een dergelijk prachtalbum op zak zou het eigenlijk zo moeten zijn dat alle podia in het land de band met open armen ontvangen. Most Unpleasant Men verdient het namelijk om gehoord te worden, en niet alleen in Utrecht e.o.
Recensent:Chris Dietzel Artiest:Most Unpleasant Men Label:Cubicle Records
Pure Reason Revolution – Amor Vincit Omnia

Pure Reason Revolution - Amor Vincit OmniaHet Britse Pure Reason Revolution werd in Engeland al kort na het uitkomen...

Delain – April Rain

Delain - April Rain Toen Martijn Westerholt in 2001 Within Temptation wegens gezondheidsproblemen...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT