De cd trapt af met 'Saw You At My Funeral', een titel die een hoog melancholie-gehalte voorspelt maar verrassend erg vrolijk en poppy klinkt. Al in het tweede nummer, 'Hurry Or Wurry' zoeken de jongens genre nummer twee op: noise. Het resulteert in een popnummer met hier en daar een stukje gitaargeweld tussen de vocalen in gepropt. Het is typerend voor het album, waarin de band zoveel mogelijk verschillende stijlen probeert.
De plaat vliegt over het hele album alle kanten op. Van rustige meeslepende nummers als 'Buddy Blues' naar vrolijke popliedjes als 'Counting Stars'. Een beetje diversiteit op een album is fijn, maar Underwater Sleeping Society blinkt in geen van de genres die ze opzoeken uit. Het resulteert in een album dat gevarieerd, maar erg middelmatig is. In het huidige bandjesklimaat moeten bands iets extra's brengen, dat ze boven het plebs doet uitstijgen, Underwater Sleeping Society kan dit niet. Voor een band die alweer een derde plaat cd uitbrengt voorspelt dit dan ook niet veel goeds. Wellicht is het handig iets meer op een bepaald genre te mikken, en niet van alles een beetje mee te pikken. Juist de wat langzamere nummers, die soms naar Editors neigen komen het sterkst over. Maar laat er in dat genre nou net een generatie bands opgestaan zijn die dat ook erg goed kunnen zoals bijvoorbeeld White Lies. Het zit Underwater Sleeping Society dan ook niet mee.
Cruiserweight - Big Bold Letters Big Bold Letters is de tweede plaat van de poprock band Cruiserweight . De...
N.A.S.A - The Spirit of Apollo Nee, op deze plaat staan niet de beste geluidopnamen van verschillende...