Hoewel van de originele leden alleen Peter Lyse Hansen nog in de band zit klinkt het album toch alsof Hatesphere al jaren in dezelfde bezetting speelt. De overeenkomst met deathmetal zit hem vooral in de verzorgde riffs die samen met de gitaarsolo’s hard en toch melodieus klinken, maar de vette grunt van Jonathan Albrechtsen maakt dat de muziek niet al te lief overkomt.
In iets meer dan een half uur razen tien razende songs over ons heen als een op hol geslagen kudde buffels. Snelle nummers als ‘To The Nines’ en ‘Even If It Kills Me’ duwen de band zelfs een klein beetje de metalcore hoek in. Daar tegenover staat het bijna swingende nummer ‘Clarity’ dat puntig en energiek klinkt. De glasheldere productie van Tue Madsen zorgt dat de riffs als een waar mitrailleurvuur uit je speakers knallen. Hoogtepunten te over op dit album, waarbij het snelle pure thrashnumer ‘In The Trenches’ en het dreigende ‘The Writing’s On The Wall’ de meeste indruk maken. Eigenlijk zakt het album nergens in en blijft het je aandacht vast houden zodat je direct na de razende afsluiter ‘Oceans Of Blood’ de repeat knop weer opzoekt.
Hatesphere is het levende bewijs dat er nog altijd toekomst zit in dit soort muziek. Voor iedereen die eens lekker weggeblazen wil worden door een eerlijk en ongecompliceerd brok extreme muziek is deze plaat een aanrader.
Eerdere recensies van Hatesphere:
- 13-05-2007: Serpent Smiles and Killer Eyes.
Ana Egge - Road to my LoveDe Amerikaanse singer-songwriter Ana Egge is nooit echt doorgebroken. Ze...
Brian Sanhaji - Stereotype De naam Brian Sanhaji zal je waarschijnlijk weinig zeggen. De Duitser maakt...