Luisterend naar de cd wordt al snel duidelijk waarom de zangeres hier nooit echt voet aan de grond heeft gekregen. De nummers zijn niet echt toegankelijk, net zoals Ana's zang. De liedjes worden voornamelijk ondersteund door een akoestische gitaar en lijken allemaal erg op elkaar. The Road To My Love luistert makkelijk weg maar grijpt je op geen moment. Tijdens het luisteren van het derde nummer ben je de eerste twee alweer vergeten.
Een bescheiden hoogtepunt is 'It's Been To Long´ dat begeleidt wordt door een orgel en hierdoor opvalt tussen de andere liedjes. Maar ook hier weet Ana niet te overtuigen. Er mist overtuiging en emotie. Nummers als 'Quitting Early' en 'New Tattoo' onderscheiden zich niet van elkaar en voegen dan ook niets toe. De zang komt na verloop van tijd ook nogal zeurderig over. 'When I need you your heart is not mine´ zingt ze in 'The Last One´. Het overtuigt niet en valt hierdoor ook moeilijk te begrijpen. Je moet sowieso goed je best doen om de tekst van de nummers te verstaan aangezien Ana niet erg duidelijk zingt.
Een doorbraak zit er met dit album weer niet in. The Road To My Love is een verzameling matige liedjes. Eerlijk gezegd zou ondergetekende niet weten wat van Ana Egge wel een succes zou maken. De combinatie van akoestische instrumenten met matige en moeilijk te volgen zang werkt in ieder geval niet. Er zal ongetwijfeld een zevende album van de zangeres komen maar die slaat ondergetekende over.
Ursula 1000 - MysticsEen goed product verkoopt zichzelf, zegt men. Dat zou goed kunnen, maar een...
Hatesphere - To the Nines Hatesphere hakt er op haar nieuwe album To The Nines weer vrolijk op...