2009-03-25
Het Italiaanse Ensoph is niet bepaald een alledaagse band. Zo futuristisch als de bandleden eruitzien, zo klinkt ook hun muziek. Daarbij maakt de in 1997 opgerichte band ook nog gebruik van namen waar je acuut je tong over breekt. De naam van de vierde studioplaat is ook al niet gewoon: Rex Mundi X-ILE. De muziek van het vijftal is nog het best te omschrijven als avant-garde metal. Invloeden uit de blackmetal, gothic, industrial, electronica en zelfs fusion worden zodanig gemixed dat je soms oren tekort komt.Bij een eerste luisterbeurt klinkt het album als een chaotische brij, waarbij de ideeën als los zand aan elkaar lijken te plakken. Bij nadere beluistering valt alles steeds beter op zijn plaats en blijkt Ensoph behoorlijk inventieve muziek te maken. Het is bijna onmogelijk de band te vergelijken, maar om toch enig houvast te hebben is de muziek het best te omschrijven als een mix van de chaotische metal van Crest Of Darkness en het gothic geluid van bands als Skinny Puppy en Wumpscut. De blackmetal strot van zanger N-Ikonoclast gaat bij tijd en wijle door merg en been. Soms gebruikt hij een soort kwaadaardig fluisteren wat eveneens een onbehaaglijk gevoel geeft. Zo nu en dan komen er wat hoge damesvocalen om de hoek kijken en hoor je op de achtergrond nog wat vervormde stemmen.
Ondanks dat het album bijna een uur duurt, blijft de spanning er het hele album inzitten. Een gevolg van het feit dat bijna geen nummer op elkaar lijkt. Niet bij elke song werkt de chaotische mix goed, maar een gothic nummer als ‘Splendour & Majesty’ klinkt prima met aan het eind nog een lichte Moonspell verwijzing. Ook ‘Thir(s)ty Pieces Of Silver’ zit in dezelfde hoek en is het meest toegankelijke nummer op het album. Volstrekte waanzin is te horen in het briljante ‘The Whore And The Ashetist’ en de jazzy stukjes in ‘Dance High & Shine Shiva!’ doen een beetje denken aan Pestilence in hun Spheres tijd. Waarom de band dan toch nog zonodig een cover op het album moet zetten blijft de vraag. In dit geval wordt er heiligschennis gepleegd door het absoluut onaantastbare Would? van Alice In Chains te coveren. Het nummer past totaal niet bij de rest en breekt het opgebouwde krediet weer een beetje af.
Dit behoorlijk extreme album zal niet bij iedereen gretig aftrek vinden, maar bij iemand die niet vies is van een beetje avontuur gaat Rex Mundi X-ILE er ongetwijfeld in als koek.
Concrete Block - Life is BrutalAfgelopen week viel er een cd op de deurmat, waarbij de cover direct...
The Whispertown 2000 - Swim Waar we in Nederland nog niks zullen hebben gehoord over The Whispertown...