De plaat opent met een zwakke introsong, die met al haar door elkaar heen blazende blazers weinig vertrouwen oproept in de rest van het album. Gelukkig wordt de intro na bijna drie minuten opgevolgd door ‘ Mystery spot’, een ouderwets afrobeat nummer waar Fela Kuti trots op zou zijn. Zelfs de stem van de zanger heeft nog wat weg van de oude legende. Desondanks begin je aan het einde van het nummer te horen dat Jimi Tenor de kwaliteit van Fela niet weet te behouden als de percussie een te belangrijke rol begint in te nemen in de song. Bij ‘Me I say yes’ daarentegen lukt het stukken beter de balans op te houden. Met een simpele drumbeat op de achtergrond krijgen de keyboards, gitaren en blazers prima de kans om zich uit te leven op deze afrobeat. En ondanks het feit dat refreinen in principe uit den boze zijn op afrobeat klinkt het jazzy refrein hier nog meer dan aardig.
Desondanks wil Jimi Tenor nog wel eens de fout maken om nummers te experimenteel te maken. Het nummer ‘Floating Orange’ is hier een voorbeeld van, de duistere afrobeat variant wil geen enkel moment echt op gang komen.
De nieuwe cd van Jimi Tenor is weer een hele geslaagde geworden en past prima thuis in de rest van het oeuvre van deze Fin. Zeker voor een cd met een westerse componist aan het roer is ‘4th Dimension’ een heel aardig afrobeat album geworden en zeker de moeite van het beluisteren waard.
Kismet - Hiatus Kismet is een vijfmansformatie uit Utrecht, dat met Hiatus zijn debuut...
The Tortured Souls - Did you Miss Me Met de zomer voor de deur is een fijn house plaatje nooit weg. Zo moet ook...