Het album opent met ‘White Castle’, dat nog een beetje doet denken aan Voicst, maar dan met vooral een duidelijker aanwezige basgitaar. De opening is vrij luchtig en zeker wanneer die lucht gaandeweg het album steeds meer uit de muziek verdwijnt, verslapt ook de aandacht. ‘White Castle’ is wel gewoon een prima song, die de hoop een goed album hoog houdt. ‘We Are All So Busy’ is al veel meer progrock, een repeterende riff op de elektrische gitaar en de muziek die laag over laag een geluidsmuur optrekt. ‘Holiday’ is dan weer meer indierock en kan ook zeker beklijven. Een song als ‘Send Me A Note’ weet dan weer niet te overtuigen, omdat deze verdrinkt in de geluidslagen, zonder tot de kern te komen. En daar hebben meer songs last van. Ze missen een goede melodielijn, een pakkende hook of andere verrassingen. En zo is het nooit slecht wat Kismet laat horen, wordt er goed gemusiceerd, maar maakt het nooit een verpletterende indruk.
Op slotnummer ‘Same Story, Different Name’ gaan vocaal gezien alle registers open, maar is de song op zichzelf te weinig beklijvend om indruk te maken. En zo mist Kismet vooral memorabele songs om te kunnen imponeren met Hiatus. Een doorbraak zal er met dit album niet inzitten, de kantlijn van de Nederlandse alternatieve rockmuziek lijkt het hoogst haalbare voor Kismet, ondanks dat Kismet zeker geen slechte band is en Hiatus ook geen slechte plaat is.
Babylon Circus - La Belle ÉtoileDe openingstracks van La Belle Étoile laten er direct weinig twijfel over...
Jimi Tenor - 4th Dimension (with Kabu Kabu) De Finse muzikant en componist Jimi Tenor levert bijna jaarlijks een...