Wat wel duidelijk is dat de tweede plaat Run For Your Life een logisch vervolg was op dit debuut. Het verschil is dat op dit eerste album nog wordt gezongen door zangeres Hellcat (Jen Blackwood), de oudere zus van de huidige zangeres Sarah Sin (Sarah Blackwood), maar zij verkoos de band (tijdelijk) te verlaten om tijd aan haar pasgeboren kindje te besteden. De zang van Hellcat is iets ruiger en spannender, maar heeft verder wel veel gelijkenis met die van haar jongere zus. Verder is het dezelfde up-tempo psychobilly (of liever horrorbilly) met die leuke tekstuele spitsvondigheden, waardoor horror niet eng, maar heel leuk blijkt te zijn. In ‘The Garden’ wordt even gas teruggenomen en krijgt Hellcat bijstand van haar bandmaatjes met fraaie koortjes en horen we zelfs een mondharmonica langskomen. Het nummer ademt enigszins een jaren tachtig gevoel. Om een idee te krijgen: alsof de Stray Cats een zangeres hebben aangenomen. Ook heel grappig is: ‘Doghouse’; een duet met zanger Hooch van The Matadors (die overigens de echtgenoot van Hellcat is). Over het geheel genomen is het gitaarwerk op dit album net even steviger dan op de opvolger waardoor het iets meer richting punk gaat. Natuurlijk is ook het vrolijk jengelende toetsenwerk ruimschoots aanwezig.
Dit is een album om blij van te worden en het dient dan ook aanbeveling om het met zonnig weer onder het genot van een biertje te beluisteren. Helaas treedt de band niet op in Nederland, maar komt in mei wel een aantal keren in Duitsland spelen.
Eerdere recensies van The Creepshow:
- 19-10-2008: Run for your Life.
Fairyland - Score to a new BeginningWanneer je een band de naam Fairyland geeft moet je niet vreemd opkijken...
The Grit - Straight out the Alley The Grit maakt meeschreeuw rockabilly-punk met ska-blazers. Ze vallen in...