2009-05-15
Nu het opperhoofd van de singer-songwiters Damien Rice al een tijdje niets van zich laat horen is er langzamerhand alweer een nieuwe generatie ontstaan. Met Ray LaMontagne en William Fitzsimmons, om een maar een paar namen te noemen, hebben we vooralsnog niets te klagen. Ook Piers Faccini probeert zich hierbij aan te sluiten. Zijn debuutplaat Tearing The Sky werd niet helemaal het succes dat hij hoopte. Two Grains of Sand moet daar verandering in brengen. Met wat toegankelijkere muziek hoopt hij eindelijk eens het grote publiek in de armen te sluiten.Two Grains Of Sand moet het vooral hebben van de sterke refreinen. In nummers als 'The Wind That Blows' en 'Your Name No More' durft Piers zijn stem wat te verheffen, iets dat hij verder nogal nalaat. Ondanks dat de cd volstaat met alleraardigste nummers bevat het niet de kracht die zijn companen vaak wel hebben. Het kippenvel blijft uit, net zoals het wegdromen. Dat maakt de cd een beetje verwarrend, omdat het duidelijk wel pretendeert van de hogere klasse singer-songwriter te zijn.
Wat overblijft is een cd die volstaat met net niet nummers. Ze luisteren lekker weg, maar blijven niet hangen. De teksten zijn niet intrigerend en boeiend genoeg om ze te gaan analyseren. "All she want's, is a home away from home" klinkt op het eerste oor als een uitschieter maar blijft dankzij de veel te zoete verpaking drijven in de middelmaat.
Dit alles neemt niet weg dat Piers een bijzonder fijne stem heeft. Af en toe bijgestaan door een koortje klinkt het ook zeker niet verkeerd. Vooral in de eerdergenoemde uitschieters bewijst Piers de kracht te hebben, het komt er alleen niet altijd even goed uit. Als hij met zijn derde plaat minder op veilig durft te spelen zit er dan ook zeker potentie in. Het klinkt nu allemaal te gelikt, te veel op de massa gericht. Maar als Piers het allemaal een stukje rauwer durft te brengen komt hij ongetwijfeld een stuk beter over. Afhankelijk van de kant die Piers kiest wacht ondergetekende nog even af. Als hij de sprong naar het gewaagdere durft te nemen sluit een groter publiek hem ongetwijfeld in de armen.
Doom - Born Like ThisZev Love X (ten tijde van KMD), Viktor Vaughn, King Geedorah en MF Doom zijn...
Renaissance - Dreams & Omens Renaissance ontstond eind jaren ’60, na het verlaten van twee leden van The...