2009-06-05
Zo afgaande op de informatie die voor handen is over Stonephase, hebben we hier te maken met de Engelse Herman Benjamin. Larry Stabbins is een jazz-trompettist die het experiment niet schuwt en daarmee veel succes boekt in eigen land. Op het selftitled album Stonephase werkt Stabbins samen met enkele opvallende namen. Portishead-gitarist Adrian Utley, drum ’n bass/ hiphop – producer Krzysztof Oktalski en ook Portishead-bassist Jim Barr werken mee aan Stonephase. Op trombone, percussie, keys & rythm guitar horen we Helm Devegas. Op papier een bijzonder aantrekkelijke, interessante samenwerking dus en het blijkt in de praktijk bijzonder sterk te werken.Het album trapt af met het swingende ‘Wedgehead Gets Lucky’. Laidback jazz met een rustige beat; Het roept een whiskey-en-sigaar-sfeer op. Adrian Utley gaat tekeer op ‘Yellow Brick Road’ met een bezwerende solo, die bijna angstaanjagend is en toch erg mooi. Een bijzonder sexy saxofoon is te horen op ‘Rotor’ en datzelfde geldt eigenlijk voor ‘Five Miles High’. Stonephase bevat geen vocalen en neigt het gehele album naar het nogal moeilijk te doorgronden freejazz-genre. Het album blijft dankzij de beats van Oktalski binnen kaders en daardoor te begrijpen voor niet-kenners van het eerder genoemde genre. Prachtig is ‘White Queen Psychology’. Een bijzonder fraai saxofoonnummer met een erg subtiel basgitaarloopje en Utley die z’n gitaar bijna John Frusciante-iaans laat klinken. Echt los gaat het aan het einde van het album, tijdens het haast 10 minuten durende titelnummer 'Stonephase'. Het levert - samen met het eerder genoemde 'Rotor' - een prachtig muzikaal hoogtepunt op.
Of het een éénmalige samenwerking is tussen de diverse muzikanten is nog onbekend. Het album smaakt sowieso naar méér. Het oh zo moeilijke freejazz-genre op dergelijke wijze redelijk toegankelijk maken en tegelijkertijd ook nog interessant blijven voor liefhebbers van freejazz is een bijzondere prestatie.
Liefhebbers van New Cool Collective zullen met Stonephase een interessante nieuwe aanwinst hebben. Uitstekend album, dat niet van begin tot eind de aandacht vast weet te houden maar als achtergrond noch stoort, noch overheerst maar wel degelijk prettig wegluistert.
Jiggy Djé - De Ark de Triomf De Ark de Triomf is pas het tweede solo-album van Jiggy Djé , maar de...
The United Steel Workers of Montreal - Three on the Tree Het Canadese sextet The United Steel Workers Of Montreal is door de...