Metric - Fantasies Recensie op Podiuminfo

2009-05-19 De fans hebben er even op moeten wachten, maar nu is het vierde album van de Canadese band Metric dan toch eindelijk verschenen. Het zag er zelfs even naar uit dat er helemaal geen vierde album zou komen. Nadat de band in de periode van 2003 tot 2006 ongeveer driehonderd dagen per jaar op tournee was, waren de bandleden elkaar en het touren zo zat, dat ze besloten om er voor onbepaalde tijd mee op te houden. Zangeres Emily Haines nam een soloalbum op en ging dit promoten en ook de andere bandleden stortten zich op andere projecten.

Haines kwam er na een tijdje echter achter dat ze touren zonder haar vertrouwde band toch niet zo leuk vond en bovendien wilde ze de muziek van Metric weer spelen. De band werd dus toch weer bij elkaar geroep en met z’n vieren begonnen ze aan de opvolger van het in 2005 verschenen Live It Out. We hebben dus lang op Fantasies moeten wachten, maar het album is het waard. Metric klinkt op dit nieuwe album krachtiger dan ooit en ook de liedjes zijn zonder uitzondering erg goed.

Opener en eerste single ‘Help I’m Alive’ is een lekker rocknummer, dat wel wat aan het solowerk van Melissa Auf Der Maur doet denken. De naam van deze eveneens Canadese zangeres komt overigens wel vaker boven bij het beluisteren van Fantasies en dat komt niet alleen door de wat hese stem van Haines.

‘Sick Muse’ is een lekkere rocker met een prominente rol voor de synthesizer van Haines. Net als bij de meeste andere nummers is het geluid hier tot één geheel gemixt, waardoor de afzonderlijke instrumenten niet meer zo goed van elkaar te onderscheiden zijn. Vaak komt een dergelijke productie de muziek niet ten goede, maar de songs van Metric krijgen er juist extra kracht van.

‘Twilight Galaxy’ is een rustig nummer dat gedragen wordt door een soort synthesizer-drone. Ook zijn wat rustige drums en een bas te onderscheiden en natuurlijk speelt de mooie hese stem van Haines de hoofdrol. Eigenlijk gebeurt er in dit nummer heel weinig, maar toch is het zeer boeiend. Het liedje dat hierna komt, ‘Gold Guns Girls’ hakt er dan weer stevig in, met lekker gejaagde drums. ‘Gimmy Sympathy’ is een rocknummer met veel toetsen. Niet hard, maar ook zeker niet soft en met een mooie melodie. Eén van de hoogtepunten van Fantasies

Het absolute hoogtepunt is echter afsluiter ‘Stadium Love’. Een overdonderende rocker met een nogal vage tekst. Het nummer werd geïnspireerd door een serie National Geographic documentaires over vechtende dieren en gaat over een stadion waarin verschillende soorten dieren met elkaar vechten als gladiatoren (”Spider versus bat”), terwijl ook de toeschouwers elkaar te lijf gaan.

Metric levert met Fantasies haar beste album tot nu toe af. Deze zomer speelt de band op Pukkelpop en laten we hopen dat Eric van Eerdeburg het Canadese viertal weet te verleiden om ook Lowlands met een bezoek te vereren.

Eerdere recensies van Metric:
- 18-01-2008: Grow Up and Blow Away.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Metric Label:Pias