2009-05-23
Na Bang Bang Rock & Roll uit 2005 en It's a Bit Complicated uit 2007 is Art Brut vs. Satan alweer het derde album van Art Brut en deze keer heeft de band oud-Pixie Black Francis weten te strikken voor de productie. Samen met hem heeft het vijftal een album gemaakt dat vol staat met hoekige en veelal gejaagde indierock, met daaroverheen de gortdroge praatzang van Eddie Argos. Opener ‘Alcoholics Unanimus’ is meteen een goede binnenkomer. Argos verhaalt hierin over de ochtend na een avondje doorzakken en vooral de wisselzang met de andere bandleden (“I’ve been up al night / he’s been up all night” werkt erg goed. De tekst is bovendien erg grappig. Deze humor speelt eigenlijk in alle nummers een belangrijke rol en is ook wel één van de belangrijkste selling points van Art Brut.
Zo is ‘The Passenger’ (geen cover van Iggy Pop) een ironische lofzang op het openbaar vervoer en krijgt het platenkopende publiek ervan langs in ‘Demons Out!’ (“The record buying public, we hate them / this is Art Brut Versus Satan” .
Ook wordt er regelmatig verwezen naar andere bands. Zo worden in ‘What A Rush’ The Beatles en The Rolling Stones genoemd en komt de zin “I Can’t believe those things I said / I blame it on a rush of blood to the head” voorbij. Verder krijgen alle U2-soundalikes ervan langs in ‘Slap Dash For No Cash’ en worden The Replacements juist geëerd in ‘The Replacements’. In afsluiter ‘Mysterious Bruises’ wordt de hit ‘I Fought The Law’ aangehaald in de zin “I fought the floor and the floor won”.
Naast de genoemde voorbeelden zijn er nog talloze van dit soort woordgrapjes te ontdekken op Art Brut vs. Satan. Tekstueel gezien is er voor de goede verstaander dus genoeg te genieten op het album, maar hoe staat het met de muziek? Deze is goed verzorgd en de band heeft zeker een eigen geluid, maar de eentonigheid ligt wel steeds op de loer. Ook de soms wat monotone praatzang van Argos draagt hieraan bij. Eigenlijk zijn alle nummers op het album dik in orde, maar het is wel goed dat de plaat na iets meer dan veertig minuten is afgelopen.
Art Brut vs. Satan is al met al een leuk album, dat met name door de humoristische teksten boven de middelmaat wordt uitgetild.
Eerdere recensies van Art Brut:
- 18-10-2007: It's a Bit Complicated.
Sarah Bettens - Never Say GoodbyeOnlangs gaf Sarah Bettens in een interview met Nu.nl aan dat er een heuse...
Camera Obscura - My Maudlin Career Camera Obscura ’s vorige uiterst verslavende album Let’s Get Out Of This...