Green Day - 21st Century Breakdown Recensie op Podiuminfo

2009-05-21 In 1987 wordt door Billy Joe Armstrong (zanger/gitarist) en Mike Drint (bassist) de band Sweet Children opgericht. In 1989 wordt de drummer vervangen en verandert de bandnaam in Greenday. De band maakt melodieuze punk en in 1991 komt hun debuutplaat 1,039/Smoothed out slappy hours uit. In 1994 breken ze wereldwijd door met het nummer ‘Basket Case’ van het album Dookie. Zonder tussendoor echt te verdwijnen, duurt het tot 2004 voordat de band wereldwijd een enorme klapper maakt met het album American Idiot. In 2005 kwam de live plaat Bullet in a bible uit. Nu is het tijd voor vervolg plaat 21st Century Breakdown waarop Greenday doorgaat op de op American Idiot ingeslagen weg. Niet alleen qua sound, maar ook opnieuw de keuze voor een conceptplaat. De titel van de plaat zegt genoeg.

De plaat opent met de ‘Song of the Century’ waarop het geluid klinkt zoals op oude opnames met kraak en ruis. Je hoort hier alleen Billy Joe zingen. Daarna volgt de titeltrack met een trage, sfeervolle opbouw met piano en opkomende drumpartijen. Daarna wordt het steviger en gaat de band verder met de sound zoals op American Idiot. De break met alleen drums in het midden van het nummer is inmiddels het handelsmerk van de band. Na het wat eentonige ‘Know Your Enemy’, lijkt het tijd voor de eerste ballad ‘Viva La Gloria’. Na een minuut slaat het echter om en gaat de band met volle kracht voor uit. Een van de coolste tracks op de plaat en bij de snelle stukken denk je even terug aan de oudere sound van Greenday.

‘Before the Lobotomy’ is een track die je op twee gedachten laat hinken: is het tof of is het ruk? Je komt er niet uit, gevalletje voordeel van de twijfel. Helemaal lekker loopt het in ieder geval niet. Ook de hierop volgende nummers kunnen niet echt overtuigen. ‘Christian’s Inferno’ is een lekkere uptempo track, maar met teveel herhaling. Op de ballad ‘Last Night On Earth’ klinkt de band als Aguilera op het nummer ‘Beautiful’ en dat is knap waardeloos, in ieder geval voor de rockers en punks onder ons. Ook het nummer ‘Peacemaker’ had de plaat niet hoeven halen.

De tweede helft van de plaat heeft een aantal sterke tracks in huis. Zo is ‘East Jesus Nowhere’ een prima track met een aantal erg sfeervolle stukken. ‘Murder City’ is weer een fijne uptempo track en ‘Horseshoes and Handgranades’ rockt lekker stevig door zoals de songtitel al doet vermoeden. Het tweeluik ‘American Eulogy’, dat bestaat uit ‘Mass Hysteria’ en ‘Modern World’, bevat de twee meest catchy songs van de plaat en gaat live nog mooie momenten opleveren. Met name ‘Modern World’ is ondanks de clichétekst, echt een topper.

Voordat de plaat afsluit met ‘See the Light’, dat eigenlijk de sound van de hele plaat samenvat, doet de band het ‘Boulevard of Broken Dreams’-trucje nog even over. Een catchy rockballad, die het ongetwijfeld ook goed zal doen in de hitlijsten. Tenzij het publiek klaar is met deze zoete koek natuurlijk.

21st Century Breakdown is een heel prima plaat, die vol staat met politiek getinte melodieuze rock. De liefhebbers die zijn aangehaakt of terug gekomen met de release van American Idiot kunnen dit album waarschijnlijk ook goed waarderen. Toch zal de impact minder zijn, omdat de plaat gewoon net iets minder goed is en qua tijd en plaats niet zo goed in de tijdsgeest past als zijn voorganger. De liefhebbers die terug verlangen naar die wat vrolijkere ongedwongen sound van begin jaren ’90 moet ik helaas teleurstellen.

Recensent:Rogier Bennink Artiest:Green Day Label:Reprise