2009-06-21
Eerst was het Bright Eyes, toen kwam er een zogenaamd solo-album onder zijn eigen naam en nu is het dus Conor Oberst And The Mystic Valley Band. Zijn titelloze solo-album kon eigenlijk al niet tippen aan zijn werk onder de naam Bright Eyes. En dat gaat zeker ook gelden voor dit album. Misschien bewaart Oberst zijn beste werk voor Bright Eyes en zijn dit tijdvullende tussendoortjes. Het gros van wat op Other South aan songs voorbij komt, zijn vrij standaard pop/rock songs met enkele rootsinvloeden. Enkele songs hebben de finesse van veel songs van Bright Eyes. Het bandjesgevoel wordt uitgebreid geëtaleerd door de wisselende songschrijvers en de wisselende leadvocalen. Het komt de consistentie van dit album niet ten goede en bij het ontbreken van al te veel goede songs, wordt het gewoonweg een matig album en dat voor iemand als Oberst van wie je weet, hoe begeesterd, origineel en goed hij kan klinken.”Yes, it feels scary to be ordinary” zingt gitarist Nick Freitas in ‘Bloodline’ en dat is nu precies wat er aan de hand is met Other South. Het bandaspect zorgt ervoor dat niet meer alleen Conor Oberst de nummers heeft geschreven en de vocalen voor zijn rekening neemt. En dat levert nogal een wisselvallig geheel op. Het door Oberst geschreven, maar door gitarist Nik Freitas gezongen ‘Big Black Nothing’ is nog een alleraardigste poging meer te zijn dan alleen de begeleidingsband van Oberst. Het volgende nummer ‘Air Matress’ is geschreven en gezongen door tweede gitarist Taylor Hollingsworth. Resultaat, een zeer matig nummer, dat Oberst onwaardig is. Ook de drummer, Jason Boesel, komt nog aan de beurt in, het ingetogen ‘Difference Is Time’ is van zijn hand, pretentieloos, maar zeker niet slecht. En dan is er nog de bassist die nog geen eigen nummers mocht inbrengen, maar als compensatie wel de leadvocalen op Oberst ‘Worldwide’ mag doen. Het geforceerd gecreëerde bandidee doet de kwaliteit en consistentie van het album geen goed. Waar Oberst over onmiskenbaar creatieve songschrijvers capaciteiten en een herkenbare en markante stem beschikt, blijken de overige bandleden nog niet in de schaduw te mogen staan van Oberst zelf.
Zeker op de momenten dat Oberst niet zingt, verworden de nummers tot middelmatige countryrock, die aan een slechte variant van Wilco doet denken. ‘Roosevelt Room’ is wel nog een goed en dampend retrorock nummer, compleet met een stuiterend orgel en gierende gitaren. Een hoogtepunt op dit erg wisselvallige album. Een enkele andere song is nog van Bright Eyes kwaliteit, ‘White Shoes’ of ‘Ten Women’ bijvoorbeeld, maar dat zijn de uitzonderingen. Met zeventig minuten en 16 nummers is Other South ook overdadig en mag dit album zonder twijfel als minste album uit het oeuvre van Conor Oberst beschouwd worden.
Eerdere recensies van Conor Oberst:
- 28-04-2007: Cassadaga (met Bright Eyes).
Polydrone - /2In 2008 bracht Polydrone hun eerste demo uit. Toen nog met z’n drieën,...
The Horrors - Primary Colours The Horrors zijn terug. Het Britse bandje dat in 2007 met het vrij...