2009-06-30
De afzegging van Depeche Mode op Pinkpop was reden om een flinke discussie op gang te brengen. Daarbij werd te vaak voorbij gegaan aan de gezondheid van zanger David Gahan die met ernstige buikklachten en een blaastumor in een ziekenhuis belandde. Gelukkig is hij weer volledig hersteld, waardoor de band in november alsnog komt optreden in Ahoy. De promotie van het nieuwe album Sounds Of The Universe viel door alle problemen een beetje in het water, maar Depeche Mode is groot genoeg om zonder die promotie te kunnen.De band is nog lang niet versleten en is intussen een heuse mega-act geworden. Iets wat bijna ondenkbaar was nadat in de beginjaren de band als typisch jaren tachtig synthesizer groepje werd weggezet. Nadat de band in 1990 met het oersterke Violator de muziekwereld om de oren sloeg werd het ineens hip om van Depeche Mode te houden. Vele rock- en metalbands gaven toe inspiratie uit de muziek van de populaire Engelsen te putten.
Bij een eerste beluistering is meteen al duidelijk dat Depeche Mode nog meer teruggrijpt op de jaren tachtig dan met voorganger Playing The Angel. De meer rockgerichte aanpak uit de jaren negentig is wat meer teruggedrongen en het drietal put haar inspiratie hoorbaar uit albums als A Broken Frame en Black Celebration. Beste voorbeeld hiervoor is ‘Peace’ waarvan de eerste tonen direct doen denken aan het begin van ‘See You’. Het gebruik van analoge synthesizers zorgt voor dat jaren tachtig gevoel, al staat Sounds Of The Universe wel met beide benen in de huidige tijd. Het geluid is net als op de voorganger fris (productie: Ben Hillier) en hier en daar zelfs dansbaar, maar blijft natuurlijk typisch Depeche Mode. De teksten staan ook nu weer bol van de pijn en wanhoop en hebben diezelfde sombere intonatie die het meeste werk van de groep kenmerkt. Verder dient vermeld te worden dat het sobere artwork door Anton Corbijn verzorgd is en prima bij de muziek en teksten past.
Het overgrote deel van de songs is geschreven door Martin Gore. Hoewel op het album geen hits als ‘Enjoy The Silence’ staan, is hij er wel in geslaagd een verzameling sterke songs af te leveren. Opener ’In Chains’ is een typisch somber-romantische Depeche Mode song, en zeker een gewaagd nummer om een album mee te beginnen. Nummers als ‘Fragile Tension’ en het geheel elektronische ‘Peace’ zijn songs die ongetwijfeld als klassiekers gaan uitgroeien. Vooral ‘Fragile Tension’ heeft een hook die je gelijk bij je kladden grijpt, waarbij het gebruik van de gitaar opvalt in haar eenvoud. Kippenvel! Bijzondere vermelding verdienen songs als het door Martin Gore gezongen ‘Jezebel’ en het geweldige, gedeeltelijk door Gahan geschreven‘Miles Away/ The Truth Is’, wat een echt groeibriljantje is.
Depeche Mode heeft met haar nieuwe album wederom aangetoond tot de absolute wereldtop te horen en een plaat van constant hoge kwaliteit afgeleverd, hoewel het niveau van albums als Black Celebration en Violator niet gehaald wordt. Maar dat valt ook bijna niet te evenaren.
Eerdere recensies van Depeche Mode:
- 16-01-2007: The Best Of.
Iron Maiden - Flight 666Als Iron Maiden fan wordt je keer op keer flink verwend. De vele releases...
Laurent Garnier - Tales of a Kleptomaniac Voor het eerst sinds het atmosferische Cloud Making Machine uit 2005 heeft...