2009-08-05
Het Nederlandse Astral Travellers hebben al een lange weg achter der rug. In 1997 begonnen de heren onder de naam The Lower Lifeforms, waarna de naam in 2000 in Oker werd veranderd. Sinds die tijd speelt de band in dezelfde samenstelling, maar toch knaagde er wat. Men hield ze nog teveel aan de regels wat gangbaar was, maar wilde hun progressieve rock verbreden zonder concessies te doen. Bij een nieuwe stijl hoort een nieuwe naam en aldus werd besloten de naam Astral Travellers aan te nemen. Kenners weten dan al dat de band zich heeft vernoemd naar het nummer ‘Astral Traveller’ van Yes. Dat dit nummer een soort blauwdruk is voor de muziekstijl van de band hoeft dan ook geen betoog.Mensen die bang zijn met een Yes kloon van doen te hebben hoeven niet te vrezen. Astral Travellers gebruikt behalve de voor de hand liggende Yes invloeden ook veel elementen uit de metal en moderne prog van bands als Riverside en Porcupine Tree. Op het album dat The Truth Beyond heet staan vijf lange nummers die behoorlijk wat van het inlevingsvermogen van de luisteraar vragen. Het aloude cliché groeiplaat is ook op dit album van toepassing. Veel tempowisselingen en stemmingsveranderingen maken dit geen gemakkelijk te behappen werkstuk.
Het in eigen beheer opgenomen album klinkt prima en heeft over het algemeen een stevig karakter. Openingsnummer ‘Gather Round’ gaat behoorlijk de kant op van een band als Threshold. De dromerige passage halverwege is prachtig, terwijl verder het stevige gitaarwerk in positieve zin opvalt. Tweede song ‘Higher’ begint als een Marillion nummer om later de Porcupine Tree regionen op te zoeken. Vooral de puntige riffs doen aan die laatste band denken. De dreigend pianotonen in ‘Whole Damnation’ doen je huiveren en geven het nummer een dreigend karakter. Het tweede deel van ‘As She Goes Down’ is volledig op het jaren zeventig geluid gebaseerd, waarbij een stukje erg veel lijkt op ‘The Park’ van Uriah Heep. De door de band genoemde Tool invloeden blijken dan uit het begin van afsluiter ‘Dance Of Death’. Mooi nummer!
De licht theatrale stem van zanger Gerben van Oosterhout heeft wel iets weg van Michael Sadler van Saga. Het gitaarwerk van Barry Veeke en het toetsenspel van Jochem Brok zijn lekker afwisselend, waarbij zij de kunst van het weglaten goed verstaan. Hierdoor ontstaat er nooit een brij wat de muziek lekker transparant en avontuurlijk maakt.
De ommezwaai van Astral Travellers is het beste wat de band had kunnen doen, zeker ook omdat dit soort muziek momenteel een behoorlijke opmars doormaakt. Dit album is zo goed dat een deal met een mooi label voor de hand ligt. Liefhebbers van goede progrock moeten niet twijfelen en dit geweldige werkstuk direct in huis halen.
The Lemonheads - VarshonsIn het verleden stortte Evan Dando, solo en met zijn band The Lemonheads ,...
Nneka - To and Fro Wat kan het toch oneerlijk verdeeld zijn in muziekland. Nneka heeft al twee...