2009-07-04
In het verleden stortte Evan Dando, solo en met zijn band The Lemonheads, al een keur aan covers over ons heen. Simon & Garfunkel’s ‘Mrs. Robinson’, ’Frank Mills’ uit de musical Hair en ‘Luka’ van Suzanne Vega zijn wellicht de bekendste, maar ook onder meer Metallica’s ‘Fade To Black’, ‘Thirteen’ van Big Star en Abba’s ‘Knowing Me, Knowing You’ werden reeds door Dando (en co.) van een nieuw jasje voorzien. Met het coveralbum Varshons schotelen The Lemonheads ons een elftal nieuwe herinterpretaties van zeer uiteenlopende artiesten voor. De keuze voor covers van onder meer G.G. Allin, Wire, Townes Van Zandt, Gram Parsons en Leonard Cohen maar ook Arling & Cameron en Christina Aguilera is overigens ingegeven door de mixtapes die Dando door de jaren heen van zijn goede vriend Gibby Haynes (frontman van The Butthole Surfers) kreeg. Haynes tekende daarbij ook voor de productie van Varshons die, waarschijnlijk geheel in de stijl van zijn oorspronkelijke mixtapes, vrij ongepolijst is.
Met name het openingskwartet (Gram Parsons’ ‘I Just Can’t Take It Anymore’, ‘Fragile’ van Wire, G.G. Allin’s huiveringwekkende ‘Layin’ Up With Linda’ en Townes Van Zandts ‘Waiting Around To Die’) is sterk. Het duet dat Dando met Liv Tyler (!) aangaat op Leonard Cohen’s ‘Hey, That’s No Way To Say Goodbye’ mag er ook best zijn. En ook de bezwerende bewerking van ‘Yesterlove’ van de obscure band Sam Gopal en Dando’s breekbare interpretatie van Christina Aguilera’s ‘Beautiful’ zijn zeker de moeite waard; hoewel die laatste naar het einde toe wel wat last krijgt van een iets te kitscherige gitaar en Clem Snide’s pittigere versie van een aantal jaren geleden hier niet overtroffen wordt.
Varshons is grotendeels vrij laidback en loom. Dando gebruikt zijn zalvend melancholische stem zowel hoog als laag, doet aan alt.-country in al z’n verschijningsvormen en rockt er toch ook nog een stevig psychedelisch potje op los met ‘Dandylion Seeds’ van July. Met Arling & Cameron’s ‘Dirty Robot’ probeert de band zelfs een mopje electro-pop uit en neemt die andere opvallende gast, Kate Moss, de vocalen voor haar rekening. Best leuk en aardig allemaal, maar als geheel maakt Varshons geen enorm urgente indruk en is het vooral een aangelegenheid voor de trouwe aanhang. Ondergetekende doet het er voor nu voor, maar hoopt dat de ‘echte’ opvolger van de destijds prima comebackplaat The Lemonheads (2006) niet al te veel vertraging gaat oplopen door dit avontuurtje.
Eerdere recensies van The Lemonheads:
- 14-11-2006: The Lemonheads.
Grizzly Bear - VeckatimestNa de eerder uitgebrachte albums Horn Of Plenty en Yellow House waren de...
Astral Travellers - The Truth Beyond Het Nederlandse Astral Travellers hebben al een lange weg achter der rug....