Het verhaal richt zich op de twee hoofdpersonen Johnny Jordaan (Kees Prins) en zijn neef/chauffeur Arie (Jacob Derwig), die op hun oude dag terugblikken naar de gebeurtenissen in de tijd dat Johnny een wereldster in Nederland wordt. Aan de hand van hun verhalen zien we een kleinschalig Nederland met zijn spruitjeslucht, zoals onsterfelijk gemaakt in Reve’s De Avonden. Arie woont in de Jordaan, de Amsterdamse volksbuurt die toen nog te boek staat als gevaarlijke achterstandswijk waar de Kolenkitbuurt of de Bijlmer bij verbleken. Om zijn vriendin Karin te bewijzen dat de Jordaan echt niet zo’n slechte buurt is neemt hij haar mee naar een talentenjacht, die door zijn oom Johnny Jordaan wordt gewonnen. Het effect is enorm en effectiever dan tien I Amsterdam-campagnes: de Jordaan is plots een leuke, hippe wijk en Johnny wordt de grootste popster die Nederland dan kent. Vanaf dat moment raken de levens van Johnny en Arie innig met elkaar verwikkeld. Arie wordt Johnny’s chauffeur en ziet van dichtbij hoe de zanger worstelt met zijn succes, dat hem geregeld te veel wordt, zijn homoseksualiteit en het verlies van zijn moeder, die alles voor hem betekende. Niet alleen het huwelijk van Arie en Karin loopt op de klippen door de spanningen, ook dat van Johnny en Totty. Arie is immers de broer van Totty en ziet wat er tussen Johnny en Wim Sonneveld gebeurt (de relatie tussen de twee is overigens nooit bewezen) en staat zodoende tussen Totty en Johnny in. Een mooi thema voor een dramaserie en een goed tijdsbeeld van verzuild Nederland, deze liefde tussen twee personen die op alle vlakken onmogelijk is. Tegenover alle verschillen staat namelijk een gemeenschappelijke eigenschap, en juist dat is degene waar niet overheen te stappen is: beiden zijn man.
Veel gebeurtenissen en personen uit zijn leven blijven compleet achterwege (waar is Tante Leen, zijn grote steun en toeverlaat na de dood van zijn moeder? Componist Harry de Groot, die zijn grootste successen schreef, zijn terugkeer op de planken in de Jantjes) of worden slechts kort aangestipt (zijn vlucht voor de Belastingdienst naar Antwerpen, zijn kroegen in Rotterdam en Spanje, de vele oplichtende managers, zijn vertrouwen dat keer op keer misbruikt werd, zijn vrijgevigheid en wens om gewoon te blijven). Andere worden opgeblazen, zoals de rivaliteit tussen Johnny en Willy Alberti, die neven van elkaar zijn. Ook wordt Jordaan geregeld arrogant, egoïstisch, dom en onsympathiek neergezet. De sluwe Alberti wordt bijzonder knap neergezet door Pierre Bokma, Kees Prins speelt ook prima (die schoothondjes bij de oude Johnny levert briljante shots op), Jacob Derwig komt goed onnozel over en ook Jeroen Willems speelt uitstekend.
Als boeiende dramaserie is Bij Ons In De Jordaan beter geslaagd dan als verfilming van het levensverhaal van Johnny Jordaan. Daarvoor belicht het teveel een aspect van ’s mans tragische leven en negeert het andere gebeurtenissen. Een erg geslaagde tv-serie is het zeker te noemen. Dat kan je wel aan de VPRO, Prins en Vande Sande Bakhuyzen overlaten. Die échte verfilming van het levensverhaal van Nederlands eerste echte popidool laat echter nog even op zich wachten.
Didium & The Black Bonnie Picture - Whimsical BeautyHelemaal klopt de bewering niet, maar hoe verder noord je gaat in Europa, hoe...
Vandal X - All Lined Up Against the Wall Hey, weer een nieuw album van Vandal X ? Nou niet echt. All Lined Up...