Freakypsychorock is misschien inderdaad wel een hele rake term om de muziek op Entering te omschrijven. Hoewel de nummers elk niet langer dan een minuutje of drie à vier duren, heb je het gevoel naar languitgesponnen nummers à la Sigúr Ròs. Dit is zeker het geval bij 'Under The Radar', het openingsnummer. 'Gloria' zet deze lijn nog enigszins voort, maar wordt toch een stuk steviger naar het einde toe. Dit concept wordt de rest van het plaatje eigenlijk wel vastgehouden: Een 'intro' van een minuut of twee waarna een vreselijk bombastische climax wordt bereikt, al valt een nummer als bijvoorbeeld 'Sand Monsters' toch redelijk buiten dit plaatje. Het is dat de zang ontbreekt, anders zouden sommige nummers zo de top 40 ingestemd kunnen worden. Nee, aan de songwriter-skills van Peter en Zowie heeft het niet gelegen.
Wat dit album dan toch nét niet weet te onderscheiden van andere releases onder het kopje psychorock is het gebrek aan emotie en een eigen gezicht. Zoiets als waar Sigur Rós zich door de ijzige klanken van Jonsí mee onderscheidt van 'de rest', zóiets mist King Sigh nou net. Maar misschien is dat ook te veel gevraagd. Eigenlijk doen ze op Entering niets fout, het had alleen allemaal net wat eh.. beter gekund. Hoe dan ook, op de volgende plaat kan het niet mis gaan.
Burning Human - Ressurection Through Fire Burning Human was de band van drummer Jason Bittner voordat hij bij Shadows...
Baz Corden - You Are Here De akoestische gitaarliedjes van Zuid-Afrikaan Baz Corden doen het goed op...