2009-07-27
Buffy Sainte-Marie is in Europa geen klinkende naam en toch hadden we al 68 jaar de tijd om ook maar iets van haar te vernemen. 68 jaar is zij dus, geboren in een indianenreservaat in Canada, opgegroeid bij adoptieouders in Amerika en vanaf haar jonge jaren een voorvechtster geweest voor de rechten van de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika. Ze kreeg de kans om te gaan studeren, bleek een buitengewoon intelligente studente en werd ook politiek steeds bewuster. In de directe omgeving van andere politiek geëngageerde en naar het nu blijkt invloedrijke muzikanten als Dylan en landgenoten als Leonard Cohen, Joni Mitchell en Neil Young, was de muzikale voedingsbodem, één die nogal vruchtbaar was. Running For The Drum zit vol vuur en passie en is spannend van top tot teen. Het begint meteen ijzersterk met ‘No No Keshagesh’, dat wordt voorzien van een elektronische beat en de stem van Buffy die meteen indruk maakt. Ergens tussen dance, folk, triphop en wat al niet meer en dat voor een vrouw van 68 jaar, die dit bijzonder geloofwaardig brengt. En dan tekstueel ook nog zeer spitsvondig en nijdig en nergens enige berusting. In de eerste song is het al raak, in ‘No No Keshagesh’ beklaagt ze zich over wat wij bij ons nu bekend staat als de graaicultuur. Keshagesh is Indiaans voor iemand die hebberig is. In ‘Working For The Government’ trekt ze van leer tegen overheidsdiplomaten in tijden van oorlog. De man met aanzien die ondertussen niet op een oorlogje meer of minder kijkt. ”Hot war, Cold war, Money and guns, It’s all the same to him, he working for the government”
Buitengewoon indrukwekkend en hemels mooi is het ingetogen ‘Little Wheel Spin And Spin’. Dit nummer blijkt geen blauwdruk voor het gehele album. Buffy Sainte-Marie maakt pop-deluxe met heel wat wereldse invloeden. Een enkele keer doet het denken aan de triphop van Portishead. Zo heeft ‘Little Wheel Spin And Spin’ wel iets van ‘The Rip’ van Portishead, dezelfde sfeer, knappe opbouw, onderhuidse spanning en bijna hypnotiserende werking.
Het tweede deel van het album bevat ook meer zwoele en toegankelijkere nachtclubpop, zoals ‘When I Had You’ of . Een enkele keer klinkt er rock ’n roll in de traditie van Elvis, zoals in ‘Blue Sunday’. ‘Easy Like The Snow Falls Down’ is een betrekkelijk niemendalletje op dit voor het overige uiterst urgent klinkende album. De protest thematiek van de eerste vier songs op het album verdwijnt ook wat naar de achtergrond, gaandeweg het album. Op het einde waagt ze zich ook nog aan een vertolking van ‘America The Beautiful’ het ultiem patriottistisch lied krijgt een alternatieve uitvoering, zowel qua tekst als muziek. Running For The Drum is een aanrader, en is gevarieerd in thematiek en muziek.
The Grouch & Eligh - Say G&E! The Grouch & Eligh zijn twee leden van de Living Legends hiphop crew...
Burning Human - Ressurection Through Fire Burning Human was de band van drummer Jason Bittner voordat hij bij Shadows...