2009-08-05
Het oeuvre van Moby is op zijn zachtst gezegd redelijk wisselvallig en ook wel aan slijt onderhevig. Commercieel en ook artistiek bereikte hij in 1999 een hoogtepunt met het dance album Play. Moby heeft zich muzikaal altijd begeven ergens tussen ambient, commerciële dance, pop en singer/songwriter. Zijn vorige album Last Night was weer een puur dance album, dat niet iedereen onverdeeld positief stemde. Wait For Me is weer een stuk organischer, met meer vocalen en flinterdunne beats en elektronica. Geen productionele overdadigheid, maar analoog opgenomen miniaturen, die maar zelden echt kunnen overtuigen. ‘Pale Horses’ is de tweede single van het album en is een prima sfeervolle song, met prachtige zang van Amelia Zirin Brown, een uitzondering op dit album. Een enkele keer gaat Moby meer experimenteel te werk, zoals halverwege op de twee ambient songs, ‘Jltf-1’ en ‘Jltf’. Hierna volgt ‘A Seated Night’ met kerkgezang en dat is ook het moment dat Moby de aandacht verliest van waarschijnlijk menig luisteraar. En het album kabbelt voort, zonder echt de aandacht vaak vast te kunnen houden. De uitgeklede elektronica is weinig spannend en de songs zijn niet altijd beklijvend. Sfeervol is het meestal wel, maar urgent wordt het nergens.
En dan kan Moby volledig artistiek vrij zijn geweest toen hij aan dit album begon, zoals hij eerder zelf aangaf, maar een duidelijk idee leek niet voor handen te zijn. Het is in alles een middelmatig album geworden, zonder grote uitschieters. Lome elektronica, die nergens uit de speakers spat, soms opgesierd met gastvocalen, maar bijna altijd enige urgentie missend. Neem een instrumentale song als ‘Shot In The Back Of The Head’, het kabbelt maar voort, zonder te verrassen, het is bijna zielloos. Het door Moby zelf gezongen ‘Mistake’ is al niet veel beter. Dat Moby geen geweldige zanger is wisten we al, maar als hij dit dan ook nog eens gaat etaleren op een zeer middelmatige track, blijft er niet veel meer over.
Richtingloos is de meest treffende beschrijving van Wait For Me. Wat slappe elektronica hier, een loom gitaartje daar en vooral veel galm en zelden echt kunnen boeien. Een paar instrumentale ambientsongs komen nog het beste uit de verf, maar ook die heeft Moby ooit beter gemaakt. Al met al niet zijn slechtste album uit zijn inmiddels redelijk omvangrijk oeuvre, maar zeker ook niet zijn beste.
Eerdere recensies van Moby:
- 14-01-2007: Go - The Very Best of Moby;
- 13-04-2007: Go, the Very Best of Moby, remixed.
Horse Meat Disco - Horse Meat Disco Horse meat disco is inmiddels uitgegroeid tot een van de bekendste disco...
Big D & The Kids Table - Fluent in Stroll Big D wordt sinds jaar en dag ingedeeld in de Ska, terwijl de link met de...