Het album begint met ‘The Hunchback Of Notre Doom’ dat als een zompig stoner nummer begint, waarna na enkele minuten een aantal doomy akkoorden het Black Sabbath gevoel verstevigen. Het snellere ‘Overborne’ ligt meer in de NWOBHM lijn, waarna het tien minuten durende titelnummer een met vele tempowisselingen en twin gitaar solo’s voorziene song is die vooral door Iron Maiden geïnspireerd lijkt. Het nummer heeft een bizarre en surrealistische tekst over de toekomstige overheersing van de apen, en is enigszins gebaseerd op de film ‘Planet Of The Apes’. Heel mooi is het gedeeltelijk akoestische ‘White Cousin’ wat ook weer van een maffe tekst is voorzien. In het afsluitende ‘Nasty Hero’ heeft Slough Feg dan toch nog die grunge tic te pakken die de hele tijd in de lucht lijkt te hangen door die karakteristieke nasale stem van Mike Scalzi.
Het door elkaar gooien van een aantal stijlen hoeft nog geen ratjetoe op te leveren. Slough Feg laat horen dat er best een smakelijk geheel van te maken valt. De muziek van de heren valt zeker op tussen alle eenheidsworst. Dat er zo links en rechts wat gejat wordt en sommige riffs bekend in de oren klinken mag de pret niet drukken.Ape Uprising is gewoon een degelijke plaat, niet meer, niet minder. Alleen dat artwork ziet er echt niet uit.
Acid Drinkers - Verses Of SteelEr zijn zo van die bands die al jaren meedraaien en toch niet erg bekend...
Faith No More - The Very Best Definitive Ultimate Greatest Hits... Doe uzelf een plezier; laat deze Faith No More -verzamelaar lekker links...