2009-07-24
Het was half 2002 toen een voor de wereld volstrekt onbekende progrockband het EP’tje Tremulant uitbracht. Op de hoes stond met grote letters The Mars Volta. Als dezelfde band, gevormd rond het duo Omar Rodriguez-Lopez en Cedric Bixler Zavala, dik een jaar later hun eerste full-length genaamd De-loused in the Comatorium released, is de verwachting dat The Mars Volta wel eens een grote rol zou kunnen gaan spelen in de muziekscene compleet ingewilligd. Nu, zes jaar later, zijn we alweer toe aan de vijfde studioplaat. Met deze cd, waarvan de titel Octahedron opnieuw op zijn minst cryptisch te noemen valt, bewijzen de mannen nog steeds over voldoende inspiratie te beschikken om te verrassen.Volgens de inmiddels gigantische schare aan fans hebben de mannen hun niveau van De-loused in the Comatorium enkel met de vervolgplaat Frances the Mute ietwat weten te toucheren, maar albumtechnisch is er over de jaren niet echt vooruitgang geboekt. The Bedlam in Goliath, de laatste plaat voor deze, deed zelfs ongelofelijk druk en chaotisch over. Met de nieuwe plaat van de formatie rond Omar en Cedric is de rust wedergekeerd. De keerzijde hiervan is echter nog wel het meest opvallende verschil ten opzichte van de vorige albums: de latin, de salsa, de sound waarmee The Mars Volta zich de afgelopen jaren wist te onderscheiden van de 'gewone' progrockbandjes is verdwenen.
‘Rust’ blijkt dit maal het kernwoord te zijn bij de Mars-Volta-mannetjes. Meer dan ooit speelt opbouw een rol in de plaat welke door de mannen zelf als hun ‘akoestische’ album gelabeld is. Stel je hierbij vooral geen softe lovesongs bij voor, de chaos en de energie is er nog steeds, zij het wat meer geordend dan voorheen. Juist hierdoor komt de energie extra sterk over. Wat hierbij ook aan bijdraagt is de verrassende keuze om vooral een deel van de drums te vervangen door electronica, wat al een verademing op zich is. In tegenstelling tot het vorige materiaal lijkt het nu zelfs mogelijk om zo hier en daar een gaatje te vinden in de drummuur. Dit alles weet een situatie te creëren waarin de vocalen van Bixler meer dan ooit de aandacht op zich weet te vestigen.
Met Octahedron weet The Mars Volta, zoals eerder gezegd, opnieuw te verrassen, maar niet zo te choqueren als bij voorganger The Bedlam in Goliath. Deze vijfde studioplaat is er eentje die de fans wederom zal weten te bekoren, maar ook de beginnende Mars Volta-luisteraar doet er goed aan om deze een luisterbeurt te gunnen.
Eerdere recensies van The Mars Volta:
- 19-02-2008: The Bedlam in Goliath.
Sonic Youth - The Eternal The Eternal is alweer het zestiende studio-album van deze New Yorkers. En...
Wendy McNeill - A Dreamers's Guide to Hardcore Living Je hebt van die albumtitels, die meteen nieuwsgierig maken. A Dreamer’s...