Hun tweede album The Madd Are Pretty Quick maakt het namelijk helemaal waar. Vanaf opener ‘I Know’ tot het afsluitende ‘Ce Soir Je Vais Boire’ nemen de mannen de luisteraar bij de hand voor een fantastisch klinkende all-inclusive reis terug in de tijd. De tijd van zo’n veertig jaar terug, om precies te zijn. De tijd, waarin bandjes als The Beatles, The Hollies en The Kinks korte aanstekelijke (beat)popliedjes produceerden die zelden de drie minuten haalden.
In tegenstelling tot het debuut bevat deze tweede van The Madd voornamelijk eigen composities. Aangevuld met suizende orgeltjes en heerlijke koortjes passen die naadloos tussen de covers die eigenhandig door de Rotterdammers werden omgebouwd. Het enige dat je zou kunnen aanmerken, is dat de liedjes gaandeweg wel veel van elkaar weg hebben. Het album staat vol potentiële hits, maar een favoriet is moeilijk aan te wijzen. De eentonigheid dreigt hierdoor tegen het einde toe te slaan. The Madd is gelukkig dan wel weer zo slim, om het album slechts veertig minuten te laten klokken. Maar laat het een goedbedoeld advies zijn voor album nummer drie.
Vooralsnog is The Madd Are Pretty Quick een hele fijne remedie tegen de komende najaarsdepressies.
Eerdere recensies van The Madd:
- 23-11-2007: Ongeneeslijk Beat
Spoil Engine - AntimatterDe eerste Belgische band die een plaat released bij Roadrunner Records in...
Aviv Geffen - Aviv Geffen In Israel is Aviv Geffen ongeveer de grootste man in de entertainment...