2009-09-24
Ron Valeri stond eind 2005 aan de basis van Corbelijn. Hij vond in Jean-marie Tournier en Norbert de Jong gelijkgestemden en Corbelijn was geboren. En het trio werkt al vier jaar gestaag aan hun reputatie en bekendheid. En vooral deze laatste kan wel eens een vlucht nemen nu hun eerste studio album een feit is. Want misschien verklap ik al teveel, maar Valeri & co hebben een heel aardig album afgeleverd.Het gelijknamige album telt tien nummers en duurt dan ook niet langer dan ongeveer 35 minuten. Maar deze 35 minuten zijn zeer zeker de moeite waard. Corbelijn opent met het prachtige ‘Becoming Time’. En daarmee wordt gelijk de toon gezet voor de rest van het album. De muziek klinkt intens, klein en met minimale instrumentarium weet Corbelijn het maximale uit zijn nummers te halen. Less is more zeg maar. En dat is een goede keuze geweest. Het geeft dit album een aangename sfeer mee. Niet bepaald heel vrolijk maar hoewel het soms behoorlijk melancholisch klinkt word je er zeker niet depressief van. Eigenlijk is het een mooie herfstplaat.
Valeri, Tournier en de Jong zijn muzikanten om rekening mee te houden. Misschien dat het grote publiek nog iets terughoudend is omdat er geen grote meezing hits op dit album staan. Maar er zullen veel mensen zijn die genieten van deze plaat. Het geheel klinkt als een kruising tussen Solo en Damien Rice om toch even een referentiekader te geven. Corbelijn is een aanwinst voor de Nederlandse muziekscène.
Florence Rawlings - A Fool in LoveVaak betekent het niet veel goeds wanneer een artiest zorgvuldig...
Reece - Universal Language Universal Language is het solodebuut van David Reece , gepresenteerd onder...