2009-10-31
Het is een fenomeen dat zich de laatste jaren steeds nadrukkelijker manifesteert. Bruce Springsteen deed het met Pete Seeger en bracht een album vol Seeger klassiekers uit. Loudon Wainwright III doet het nu met Charlie Poole. Op High Wide & Handsome (The Charlie Poole Project) brengt Loudon Wainwright een uitgebreid eerbetoon aan de folkartiest uit het begin van de 20e eeuw. Het resultaat is een prachtig vormgegeven dubbelalbum geworden, compleet met een uitgebreid boekje erbij, met alle originele teksten en het levensverhaal van Charlie Poole hierin opgetekend. Dit album is met hoorbare zorg en liefde gemaakt, men is kort bij het origineel gebleven en weet goed een nostalgische en daarmee soms een wat oubollige sfeer neer te zetten. Voor de liefhebber van de traditionele Amerikaanse folk is het echter smullen geblazen.Laten we beginnen met Loudon Wainwright III, de pater nestor van de beroemde Wainwright familie. Inmiddels al ruim de 60 gepasseerd en muzikaal vrijwel altijd trouw gebleven aan de folkmuziek. Meer dan 20 eigen albums heeft hij vanaf 1970 gemaakt en aan een veelvoud andere albums zijn medewerking verleend. Zijn dochter Martha en zoon Rufus zijn ook gewaardeerde muzikanten en zijn jongste dochter Lucy is inmiddels ook aan de weg het timmeren als muzikant. Hoe dan ook ademt de hele familie Wainwright muziek en in belangrijke mate, folkmuziek.
En dan Charlie Poole, geboren in 1892 in North Carolina en gestorven in 1931, na een leven vol overmatig drankgebruik. Zijn hoogtijdagen waren toen al achter de rug en beleefde hij in de roaring twenties. Als banjospeler en vertolker van eeuwenoude traditionals maakte hij faam en hij werd voor sommige zelfs een personificatie van de roerige jaren twintig. Poole was vooral ook een kleurrijk figuur, die in tijden van crisis zong over whisky en over de melancholie van het terugverlangen naar betere tijden.
Loudon Wainwright is zeer nauwkeurig te werk gegaan en heeft uitgebreid de (muzikale) levensloop van Poole ontleed, het bijbehorende albumboekje geeft mede daardoor een prima overzicht van Poole en zijn betekenis voor de folk in het begin van de vorige eeuw. Wainwright is daarbij misschien wel de uitgelezen persoon om dit project tot een goed einde te brengen. Hij blijft kort bij de uitvoeringen van Poole, al is in de negentig tussenliggende jaren natuurlijk het een en ander gebeurt op muziekgebied en klinkt het allemaal een stuk gepolijster. Op ‘Took My Gal Out Walkin’’ is het verschil mooi te horen. Het einde van het nummer laat de originele opname van Poole horen, daarvoor gaf Wainwright samen met zijn dochter Martha een fijn klinkende interpretatie. Het is een duidelijke keuze van Wainwright geweest om kort bij het origineel te blijven en dat levert voor de liefhebber een onderhoudend, maar weinig verrassend album op. Zodoende zal dit project er ook niet in slagen om Poole bij een veel breder publiek bekend te maken, iets wat Springsteen met Pete Seeger wel gelukt is.
Somewhere Man - Somewhere Man Somewhere Man komt uit Breda en maakt akoestische gitaarpop. De basis van...
Slipknot - 10th Anniversary Edition Exact tien jaar geleden was het toen de Amerikaanse metalband Slipknot met...