2009-11-10
Je hebt goede bands, je hebt slechte bands, je hebt harde bands, je hebt melodieuze bands, je hebt bands waar je kippenvel van krijgt, je hebt bands waar je de kriebels van krijgt, je hebt bands waar je uren naar kan luisteren en je hebt bands die je het liefst na 2 seconden alweer af zet. Zomaar een greep uit hoe je een band zou kunnen omschrijven, maar heel soms zit er zo een band tussen waar je weinig woorden aan vuil kan maken. Dit geldt voor zowel positief als negatief. Ze zijn niet goed, maar ook niet slecht en ze zijn niet vet maar ook niet verschrikkelijk. Harm is zo een band. Een band zonder gezicht.Dat Harm een band is zonder een echt gezicht is misschien ook niet zo gek als je kijkt (en luistert) naar de stijlen die zij combineren op hun tweede studio album The Nine (Dat geheel tegen de verwachting in overigens tien tracks telt). We vinden stijlen terug als metal, rock en grunge. Nu wordt er sowieso al geroepen dat grunge al jaren dood is, maar de menging van deze stijlen komt gewoon niet uit de verf.
Het is best jammer, want de zware riffs en de schorre zangstem hadden een mooi geluid kunnen vormen. De nummers op The Nine klinken daarentegen wel heel erg eentonig. Wellicht mist de band net dat stukje variatie dat de band gezicht kan geven.
Harm laat horen dat ze het geluid wel in zich hebben, maar dat het nog moet uitvinden hoe dit ten gehore te brengen. Wellicht weten deze Amerikanen met een volgend album wel hoge ogen te gooien. Maar voor nu fungeert deze cd het best als onderzetter.
Thrice - BeggarsDe vier leden van de Amerikaanse rockband Thrice kenden elkaar al van...
Somewhere Man - Somewhere Man Somewhere Man komt uit Breda en maakt akoestische gitaarpop. De basis van...